πολιτική

Η 8η Μάρτη επιχειρεί να απαντήσει στο κρίσιμο ερώτημα «τι συνιστά γυναικεία χειραφέτηση;». Τι σημαίνει μια γυναίκα να είναι πραγματικά ελεύθερη.

Η περιοχή στα πρόθυρα του τρελοκομείου

«Ο κατήφορος έχει τη λογική του πάτου», λέει ένα λαϊκό γνωμικό. Το ίδιο ακριβώς ισχύει με τον μνημονιακό κατήφορο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

«ΜΠΙΖΝΑ» ΧΡΕΟΥΣ:
Μετά τις αποκαλύψεις για το ταξίδι Τσίπρα στο Παρίσι, όλο και περισσότερα δημοσιεύματα φέρνουν στο φως τη στενή σχέση που έχει αναπτυχθεί μεταξύ της κυβέρνησης και της εταιρείας χρηματοοικονομικών συμβουλευτικών υπηρεσιών Rothschild. Παρά τις απόπειρες συσκότισης του Μαξίμου και την επίσημη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου (ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ζήτησε στις 25/1 από τον ΟΔΔΗΧ να βρει σύμβουλο και μετά από δύο ημέρες του προτάθηκε... τυχαία η Rothschild), στο ενημερωτικό δελτίο του περασμένου Νοέμβρη, η επενδυτική τράπεζα προβάλλει στο πελατολόγιό της την παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών προς τον ελληνικό ΟΔΔΗΧ για την αναδιάρθρωση δανείων ύψους 220 δισ. ευρώ. Ο διορισμός της Rothchild ως χρηματοοικονομικού συμβούλου για το χρέος αντικαθιστά την αμερικανική τράπεζα επενδύσεων Lazard, η οποία προσέφερε καθοδήγηση μέχρι σήμερα και αποκόμισε κέρδη ύψους 25 εκατ. ευρώ. Το deal του Τσίπρα θα κοστίσει λιγότερο, καθώς σε περίπτωση που το Δημόσιο βγει στις αγορές το 2018, η Rothschild θα εισπράξει 2,7 εκατ. ευρώ. Πάνω στα παιχνίδια της «βιωσιμότητας» ή μη του κρατικού χρέους, κάθε είδους «κοράκια» συνεχίζουν το πάρτι, στερώντας πολύτιμους πόρους από την κοινωνία. Ακόμα ένας λόγος που εξηγεί γιατί η πολιτική της στάσης πληρωμών και της διαγραφής του χρέους είναι ζωτικής σημασίας.

Στο σχέδιο ακρωτηριασμού της ΔΕΗ φαίνεται ότι επιμένουν οι δανειστές, παρά τις κατά καιρούς διαβεβαιώσεις κυβερνητικών στελεχών περί «προστασίας του δημόσιου χαρακτήρα» της επιχείρησης. Την ίδια στιγμή, μαίνεται ο πόλεμος ΔΕΗ-ιδιωτών αναφορικά με τις τιμές στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας.

Στιγμιότυπα «φιλανθρωπίας» από τους σχεδιαστές του καπιταλισμού της ανθρωπιστικής καταστροφής

Έκθεση Μαριόλη και Λαπαβίτσα για τη δραχμή

Μ ε τη νίκη του Τραμπ λίγο μετά το Brexit ανοίγει μια νέα σελίδα στην κλιμάκωση της βαρβαρότητας και αναπτερώνει τις προσδοκίες των ακροδεξιών ευρωσκεπτικιστών ενόψει πολλών ευρωπαϊκών εκλογών.

Το «σίριαλ» της διαπραγμάτευσης για τη δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος δεν έχει μόνο επικοινωνιακές τεχνικές και σκηνοθετικές απάτες, αλλά και παραπλανητικό τίτλο. Οι διεργασίες και οι ανταγωνισμοί στο... πολύγωνο που σχηματίζεται από τους δανειστές (ΔΝΤ, Βρυξέλλες και Βερολίνο) και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν αφορούν προφανώς κάποια αξιολόγηση του τρέχοντος, τρίτου μνημονιακού προγράμματος, αλλά τη συνέχεια ύστερα από τη λήξη του παρόντος το 2018, μέχρι και το 2023 ή και το 2025! Έτσι, ακόμα και το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής κάνει επισήμως λόγο για 4ο μνημόνιο.

Η παράταση και το βάθεμα της κρίσης διεθνώς έχουν ως αποτέλεσμα τον παροξυσμό των πολιτικών κρίσεων παγκόσμια: μεγάλα τμήματα των κυρίαρχων τάξεων, σε μεγάλες χώρες του καπιταλισμού, αποκτούν διαφορετικές προτεραιότητες, διαφορετικές εικόνες για τον κόσμο, διαφορετικές απαντήσεις ακόμα και στα κεντρικά ερωτήματα «γραμμής» των κυβερνήσεών τους. Σε ένα μόνο σημείο συμφωνούν όλοι τους: ότι η λιτότητα πρέπει να παραταθεί, να γίνει ακόμα πιο σκληρή, να επιταχυνθεί η αντίστροφη αναδιανομή, η μεταφορά πόρων προς το πάνω μέρος της κοινωνίας, προκειμένου να χτιστεί η (αστική) διέξοδος από την κρίση.

Οι τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό μετά την έναρξη της συνδιάσκεψης με θέμα το εδαφικό και τις εγγυήσεις στη Γενεύη, δείχνουν παρ’ όλες τις μη «ανακοινώσιμες συγκλίσεις» ότι το ζήτημα έχει μπει στο πιο προχωρημένο διαπραγματευτικό στάδιο των συναντήσεων ανάμεσα στις δύο πλευρές.

Η πρόσφατη απόφαση της μη έκδοσης των 8 Τούρκων στρατιωτικών και η αυξημένη συγκέντρωση πολεμικών πλοίων και αεροπλάνων γύρω από τα Ίμια έχουν κλιμακώσει επικίνδυνα τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό στο Αιγαίο.

ΣΚΗΝΙΚΟ ΣΗΨΗΣ:
Εν μέσω συνέχισης των αδιεξόδων της μνημονιακής διαχείρισης, επανέρχονται ξανά και ξανά οι επικοινωνιακές «κόντρες» ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ με επίκεντρο τη διαπλοκή και τα σκάνδαλα (όπως το ταξίδι του Τσίπρα στο Παρίσι ή το «πόθεν έσχες» της συζύγου του Μητσοτάκη), θυμίζοντας φτηνή απομίμηση του πάλαι ποτέ δικομματισμού. Οι δεκάρικοι στο κοινοβούλιο και οι καταγγελίες για τις χαριστικές δανειοδοτήσεις των κομμάτων από τις τράπεζες δύσκολα κρύβουν τη σύμπτωση απόψεων σε μια διαδομένη πρακτική του αστικού πολιτικού συστήματος. Ιδιαίτερα όταν αμφότεροι οι οπαδοί της «κάθαρσης» διευκόλυναν και εξακολουθούν να διευκολύνουν τις τράπεζες στις κατασχέσεις λαϊκής περιουσίας λόγω χρεών. Η κυβερνητική στρατηγική είναι εμφανές ότι στοχεύει στην τεχνητή πόλωση: άγρια λιτότητα με «αριστερή ευαισθησία» vs άγρια λιτότητα με «δεξιό μένος». Από κοντά και τα ρετάλια του «μεσαίου χώρου» που επιχειρούν να ανασυγκροτηθούν, ως οι αυθεντικοί εκφραστές της ευρωλιτότητας και των λύσεων «εθνικής ενότητας». Μόνο που ανεξάρτητα από το διαχειριστή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, τα αποτελέσματα για τις ζωές και τα δικαιώματα των εργαζομένων είναι παρόμοια και εξίσου οδυνηρά. Το κενό της εναλλακτικής πολιτικής απάντησης απέναντι στο σκηνικό σήψης παραμένει. Και χρειάζεται επειγόντως να καλυφθεί από έναν μαζικό πόλο της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, κόντρα στη νεοφιλελεύθερη εκδοχή του Κυριάκου, τη σοσιαλφιλελεύθερη εξαπάτηση του Τσίπρα, τη νεκρανάσταση του «μετανοημένου» ΠΑΣΟΚ και των θραυσμάτων του, αλλά και τους φασίστες που καραδοκούν.

Για το ελληνικό κράτος, τα κόμματα και το πολιτικό σύστημα η μειονότητα που κατοικεί στη Θράκη (και τα Δωδεκάνησα) είναι «μουσουλμανική» και δεν σηκώνουν καμία αντίρρηση επ’ αυτού.

Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 5 χρόνια από το συγκλονιστικό συλλαλητήριο της 12ης Φεβρουαρίου 2012 ενάντια στην ψήφιση του δεύτερου μνημονίου.

Πώς εμφανίζονται στη σημερινή συγκυρία οι συσχετισμοί των πολιτικών δυνάμεων, ιδιαίτερα μεταξύ των δύο κύριων σχηματισμών του αστικού διπολισμού, μνημονιακής Κεντροαριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) και παράταξης του ακραίου νεοφιλελευθερισμού (ΝΔ);

«Αν μια χώρα επρόκειτο να αποχωρήσει από το ευρωσύστημα, η κεντρική τράπεζά της θα έπρεπε πρώτα να έρθει σε πλήρη διακανονισμό για τις αξιώσεις ή τα χρέη της χώρας με την ΕΚΤ»!
Μάριο Ντράγκι

Οι δανειστές τα θέλουν όλα, αλλά δίνουν μόνο τις δόσεις της δεύτερης αξιολόγησης – η κυβέρνηση σε υπαρξιακό αδιέξοδο, οι πολιτικές εξελίξεις μπροστά στο σημείο καμπής.

ΤΡΑΙΝΟΣΕ:
Με τη σύμβαση πώλησης του 100% της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην Ferrovie Dello Stato Italiane, έναντι συνολικού τιμήματος μόλις 45 εκατ. ευρώ, η κυβέρνηση ολοκλήρωσε και τυπικά την ιδιωτικοποίηση μιας βασικής κρατικής υποδομής στον τομέα των μεταφορών. Μετά το Ελληνικό, τον ΟΛΠ, τον Αστέρα, τα περιφερειακά αεροδρόμια, ακόμα μια ιδιωτικοποίηση προστέθηκε στις «επιτυχίες» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Με άλλα λόγια, πρόκειται για «ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του προμελετημένου, προσχεδιασμένου εγκλήματος εκποίησης δημόσιας περιουσίας», όπως σημείωνε τον Απρίλιο του 2013 και ο Αλέξης Τσίπρας, σε συνάντησή του με την Πανελλήνια Ομοσπονδία των εργαζομένων στον σιδηρόδρομο. Ταυτόχρονα, προχωρά και η ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης της Εταιρείας Συντήρησης Τροχαίου Υλικού, για την οποία έχει οριστεί ως ημερομηνία υποβολής προσφορών η 30/1. Η παράδοση των σιδηροδρόμων στους ιδιώτες (ή σε κρατικά μονοπώλια που λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια σαν το ιταλικό σχήμα), όπως έχει αποδείξει η διεθνής εμπειρία (Βρετανία κ.α.) οδηγεί σε χειρότερες και ακριβότερες υπηρεσίες, σοβαρές εκπτώσεις σε ζητήματα ασφάλειας (με επακόλουθο θανατηφόρα ατυχήματα), μείωση των θέσεων εργασίας και διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Η επαναφορά υπό δημόσιο έλεγχο όλων των ΔΕΚΟ στρατηγικής σημασίας, ως τμήμα των ριζοσπαστικών μέτρων αναστροφής της λιτότητας, μείωσης της ανεργίας και εξυπηρέτησης των αναγκών της κοινωνίας, είναι η μοναδική επιλογή που αντιστοιχεί σε ένα μεταβατικό πρόγραμμα με αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό.

Ο  πρώτος γύρος της επίσημης διαπραγμάτευσης για το Κυπριακό ολοκληρώθηκε στη Γενεύη, όπως αναμενόταν, «χωρίς ανακοινώσιμα αποτελέσματα».

Ο  υφυπουργός ναυτιλίας και νησιωτικής πολιτικής Νεκτάριος Σαντορινιός, απαντώντας σε ερώτηση του βουλευτή της Χρυσής Αυγής(!) Νίκου Κούζηλου, για το αν υπάρχει σχεδιασμός για την κατοίκηση μικρών νησιών ή βραχονησίδων, απάντησε με ένα έγγραφο το οποίο διαβίβασε στη βουλή, όπου μεταξύ άλλων αναφέρει ότι καταβάλλονται προσπάθειες «για την προοπτική κατοίκησης 28 μικρών νησιών του Αιγαίου, με στόχο τα νησιά αυτά να αποκτήσουν οικονομική δραστηριότητα για εθνικούς κυρίως λόγους». Η κυβέρνηση απαντά χωρίς αναστολές στους νεοναζί ότι προτίθεται να υιοθετήσει την εθνικιστική τους ατζέντα, εποικίζοντας βραχονησίδες και ανατρέποντας τις υπάρχουσες ισορροπίες στο Αιγαίο.

«Η διαπραγμάτευση θα κλείσει εντός του Ιανουαρίου και χωρίς νέα μέτρα», προβλέπει η υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Έφη Αχτσιόγλου, θυμίζοντας τον Αλέκο Φλαμπουράρη που από το Φεβρουάριο του 2015 μέχρι και τη μνημονιακή στροφή τον Ιούλιο του ίδιου έτους δεν κουραζόταν να διαβεβαιώνει ότι «δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο περίπτωση να μην υπάρξει συμφωνία»...

«Αν διαιωνιστεί η σημερινή κατάσταση επιτροπείας από ξένους τεχνοκράτες, η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ενωμένη Ευρώπη είτε θα παραμείνει στα χαρτιά, με υποκατάσταση της απουσίας ουσιαστικής συμμετοχής από κάποια ειδική επιτροπεία, είτε θα λυθεί κάποια στιγμή μέσω της αποχώρησης της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση».
ΣΕΒ, Εβδομαδιαίο Δελτίο για την ελληνική οικονομία, 4 Ιανουαρίου 2017

ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑ:
Το σκληρό πρόσωπο της κρατικής εκδικητικότητας εκδηλώθηκε και πάλι με αφορμή τη σύλληψη της Πόλας Ρούπα, καταζητούμενης εδώ και καιρό για τη συμμετοχή της στην ένοπλη οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας». Το παιδί της Ρούπα και του Νίκου Μαζιώτη κρατήθηκε φρουρούμενο για τέσσερις μέρες στο Νοσοκομείο Παίδων χωρίς να επιτρέπεται στους συγγενείς του να το δουν, με πρόσχημα την προστασία της «σωματικής και ψυχικής του υγείας». Στην πραγματικότητα το 6χρονο αγοράκι, που είδε την Αντιτρομοκρατική να εισβάλλει πάνοπλη στο σπίτι όπου διέμενε με τη μητέρα του, χρησιμοποιήθηκε ως μέσο εκβιασμού και τρομοκράτησης των γονιών του. Μάλιστα, οι τελευταίοι, μαζί με την επίσης συλληφθείσα Κ. Αθανασοπούλου, προχώρησαν σε απεργία πείνας και δίψας με αίτημα να δοθεί η επιμέλεια του παιδιού στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Τελικά, μετά τη μαζική κατακραυγή και τις ποικίλες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας από τον αντιεξουσιαστικό χώρο, συνδικάτα, οργανώσεις και προσωπικότητες της Αριστεράς, η προσωρινή επιμέλεια του παιδιού δόθηκε στη γιαγιά του. Η αλληλεγγύη νίκησε και πάλι την απανθρωπιά των μηχανισμών καταστολής. Για τον αυταρχικό κατήφορο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ειδικά του υπουργείου Δικαιοσύνης που κάλυπτε αυτή τη βαρβαρότητα, δεν υπάρχουν πια λέξεις για να αποτυπωθεί.

Ακροδεξιά ρητορεία, εξωφρενικές ιστορίες συνωμοσίας, 600 δισ. ευρώ σε ομόλογα που θα αποπληρώσουν το κρατικό χρέος και τα χρέη ιδιωτών, εκβιασμοί και εσχάτως μια στυγερή δολοφονία στη Λαμία, έκαναν πρώτη είδηση τον Αρτέμη Σώρρα και το πολιτικό του μόρφωμα «Ελλήνων Συνέλευσις» (ΕΣΥ).

Πριν μια βδομάδα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Π. Παυλόπουλος διαβεβαίωνε τηλεφωνικά τον Ερντογάν: «Στον κοινό αγώνα κατά της τρομοκρατίας τίποτε δεν χωρίζει Ελλάδα και Τουρκία». Την ίδια ώρα βέβαια αρνιόταν να συναντηθεί μαζί του! Παρόμοια, με δηλώσεις τους οι πολιτικοί στην Ελλάδα «καταδίκασαν απερίφραστα», «εξέφρασαν αποτροπιασμό» κλπ. κλπ. Όμως, πέρα από τις τυπικές φράσεις, πουθενά δεν ξεσηκώθηκε ένα κλίμα αντίστοιχο των «je suis». Πουθενά δεν οργανώθηκε μαζική συναισθηματική συμπαράσταση, έστω και πιο περιορισμένων διαστάσεων.

Ένας ανελέητος εμπορικός ευρωατλαντικός «πόλεμος»

Οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό και οι εύθραυστες ισορροπίες στα Ελληνοτουρκικά

Μια επέτειος μεταξύ γιορτής και μνημοσύνου

Κρίση, πόλεμος, ρατσισμός