πολιτική

Στις 15/05/17 ο ραδιοσταθμός Αιγαίου της ΕΡΤ μετέδωσε μια είδηση, η οποία αναπαράχθηκε πολύ γρήγορα από πληθώρα ΜΜΕ. Σύμφωνα με την είδηση αυτή, το σύνολο των αναισθησιολόγων που εργάζονται στο μοναδικό νοσοκομείο της Σάμου, αρνούνται να συμμετάσχουν στη διαδικασία έκτρωσης, εάν δεν συντρέχει σοβαρός ιατρικός λόγος.

Είναι εύκολα κατανοητό στην κοινή γνώμη στην Ελλάδα –πολύ περισσότερο στον κόσμο της Αριστεράς– ότι οι πόλεμοι που γίνονται για τον έλεγχο των πετρελαίων είναι πόλεμοι άδικοι: τα κέρδη τα καρπώνονται οι καπιταλιστικοί κολοσσοί του κλάδου και οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες, ενώ την ίδια στιγμή οι τοπικοί πληθυσμοί πληρώνουν τη νύφη, με μαζικούς θανάτους, κατοχές, φτώχεια, πείνα, εμπάργκο, δικτατορίες κ.λπ.

Eίναι τόσο ευανάγνωστο, σαφές και μη επιδεχόμενο παρερμηνείας ότι πρόκειται για επιμήκυνση του τρέχοντος μνημονίου πολύ πέραν του 2018, μέχρι και το 2022, με υψηλά πλεονάσματα 3,5% για όλη αυτή την περίοδο και νέα μέτρα όχι μόνο για το 2019 και το 2020, αλλά και για το 2018.

Το Μνημόνιο 4 θα έχει ακραίες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις πάνω στη ζωή του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού (βλ. σελ. 2). Όμως θα έχει επίσης σημαντικές πολιτικές επιπτώσεις. Η ελπίδα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι η υπογραφή της κατάπτυστης συμφωνίας θα της δώσει ξανά μακρόπνοη πολιτική πρωτοβουλία, ότι θα οδηγήσει σε μια κάποια «νέα σταθερότητα», είναι απλώς αυταπάτες.

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ:
Πιστή στην πολιτική όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει την προκλητική στήριξη του τραπεζικού κεφαλαίου, την ώρα που τα κατασχετήρια σε λογαριασμούς εργαζομένων, που αδυνατούν να ανταποκριθούν στην υπερφορολόγηση, πέφτουν βροχή. Τη στιγμή που αφαιρεί ένα μισθό το χρόνο από τους μισθωτούς μέσω του αφορολόγητου, η παρέα του Μαξίμου εμφανίζεται εξαιρετικά γενναιόδωρη προς τους τραπεζίτες: «κούρεμα» δανείων εκατομμυρίων ευρώ για επιχειρήσεις μέσω του εξωδικαστικού συμβιβασμού, «καθαρίζοντας» τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών από «επισφάλειες», αλλά και ταυτόχρονα «φεσώνοντας» το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία. Μάλιστα, θέλουν να θεσπίσουν και ακαταδίωκτο για τραπεζικά στελέχη που θα συμμετέχουν στη ρύθμιση των επίμαχων «θαλασσοδανείων». Τον Σεπτέμβρη ή λίγο νωρίτερα ξεκινούν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, ανοίγοντας το δρόμο για την αρπαγή λαϊκών κατοικιών, που μέχρι σήμερα εμποδίζονται από τις δυναμικές αντιδράσεις κινηματικών συλλογικοτήτων. Επίσης, πρόσφατα έδωσαν παράταση στον αναβαλλόμενο φόρο των Σαμαροβενιζέλων για μια 20ετία, ώστε οι τράπεζες να συμψηφίσουν με φόρους τη ζημιά που θα υποστούν από το κούρεμα «κόκκινων» δανείων και έτσι να αντισταθμίσουν την επίπτωση που θα έχει στην κεφαλαιακή τους επάρκεια. Για τους φτωχούς πάλι, το μόνο που επιφυλάσσει η κυβέρνηση είναι εμβάθυνση της εξαθλίωσης, άντε και κανένα συσσίτιο.

Στο φόντο της σύγκρουσης που εξελίσσεται στο ΠΑΣΟΚ, οι διαδικασίες για το επικείμενο συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και τη δημιουργία του πολύκροτου ενιαίου φορέα της «κεντροαριστεράς» περιπλέκονται ακόμα περισσότερο.

ΥΠΟΓΕΙΑ ΕΝΤΑΣΗ:
Η δημοσκοπική ευφορία και η αναμονή ανάληψης της κυβερνητικής εξουσίας από τη ΝΔ έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να κρύψουν την αντιπαράθεση που υπάρχει στο εσωτερικό της Δεξιάς, από την πρώτη μέρα εκλογής του Μητσοτάκη. Διάφορα επεισόδια, όμως, υπενθυμίζουν ότι η στρατηγική της μετωπικής σύγκρουσης με τον ΣΥΡΙΖΑ (χωρίς παράθυρο συναινέσεων μαζί του μπροστά στα σοβαρά αδιέξοδα του ελληνικού καπιταλισμού) δεν μπορεί να γίνει εύκολα αποδεκτή από εκπροσώπους της «καραμανλικής» πτέρυγας. Η καρατόμηση της Κατερίνας Παπακώστα από τη θέση της αναπληρώτριας τομεάρχη Υγείας, που ζήτησε δημόσια την παραίτηση του Άδωνι από τη θέση του αντιπροέδρου, μέχρι να ολοκληρωθεί η εξεταστική της βουλής για την Υγεία, ήταν ένα μήνυμα πυγμής του Μητσοτάκη προς όσους αμφισβητούν τις επιλογές του. Η ίδια βουλευτής είχε προκαλέσει ξανά αναταραχή στη ΝΔ, όταν είχαν δημοσιευθεί δηλώσεις της με τις οποίες υποστήριζε πως η ΝΔ πρέπει να υπερψηφίσει τα αντίμετρα της συμφωνίας με τους δανειστές και να μην επιμείνει στο αίτημα για εκλογές, εάν κλείσει η αξιολόγηση. Ανάλογες σκέψεις είχε εκφράσει μάλιστα και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, μιλώντας για «τζάμπα μαγκιές». Η συμμαχία νεοφιλελεύθερων και ακροδεξιών που έχει την πρωτοκαθεδρία στο κόμμα και απορρίπτει κάθε σενάριο «εθνικής συνεννόησης» με τον Τσίπρα, δημιουργεί μια «ασφυκτική» συνθήκη για τη λεγόμενη «λαϊκή Δεξιά» εντός ΝΔ. Με όλη αυτή την υπόγεια ένταση να «σιγοκαίει» μόνιμα, η ηγεσία Μητοστάκη φαντάζει όλο και λιγότερο πειστική και αδιατάρακτη.

ΟΡΓΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ:
Με μια μαζική κινητοποίηση, την Τρίτη 4/4, οι οργανώσεις των συνταξιούχων απάντησαν δυναμικά στη συνεχιζόμενη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης και των δικαιωμάτων τους. Ανάμεσα στα αιτήματα των συγκεντρωμένων ήταν η κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, η απόδοση των συντάξεών τους στο ακέραιο, η επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης και όσων παροχών υγειονομικής περίθαλψης τους έχουν αφαιρεθεί. Κυβέρνηση και δανειστές ετοιμάζουν νέο «μαχαίρι» στις συντάξεις κατά 1% του ΑΕΠ. Μοναδική διαφωνία τους είναι αν η αφαίρεση 1,8 δισ. ευρώ από τις τσέπες των συνταξιούχων θα εφαρμοστεί το 2019 ή το 2020. Η περικοπή της προσωπικής διαφοράς αναμένεται να επιφέρει μειώσεις στις κύριες συντάξεις από 7% ως 35% σε περίπου 1,4 εκατομμύρια συνταξιούχους. Και μάλιστα όταν κατά την περίοδο των μνημονίων (2010-2016) οι συνταξιούχοι έχασαν 50 δισ. ευρώ, εξαιτίας των απανωτών μειώσεων. Για τους νέους συνταξιούχους οι συντάξεις θα είναι μειωμένες έως 30%, λόγω και του νέου τρόπου υπολογισμού της ανταποδοτικής σύνταξης που θα προστίθεται στα «ψίχουλα» της εθνικής σύνταξης, ενώ σε εκκρεμότητα βρίσκονται περίπου 60.000 αιτήσεις συνταξιοδότησης που έχουν υποβληθεί από τον Μάιο του 2016, όταν ψηφίστηκε το έκτρωμα Κατρούγκαλου. Πώς να μην έχεις μετά τον Σουρνάρα να ζητά σύνταξη στα 70 και ακόμα μεγαλύτερη περιστολή της κρατικής συνταξιοδοτικής δαπάνης, προς όφελος των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών...

Εγκλωβισμένη στο πολιτικό της αδιέξοδο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσφεύγει σε μια ακατάσχετη παροχολογία που θυμίζει άλλες εποχές. Κάπως έτσι υπόσχεται γήπεδα στους πάντες.

Μέχρι και τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ περιλάμβανε θέσεις όπως η έξοδος από το ΝΑΤΟ και το κλείσιμο των βάσεων ή η υπεράσπιση των δικαίων και η αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό σε συνδυασμό με την καταγγελία της πολιτικής του κράτους του Ισραήλ.

Η κυβέρνηση αναλώθηκε για μήνες σε μια εκστρατεία «πειθούς» προς τους δανειστές να ισχύσει στην Ελλάδα το «ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο» στις εργασιακές σχέσεις. Παρ’ ότι είναι γεγονός ότι τα Μνημόνια έχουν επιβάλει στην Ελλάδα μια κατάσταση εξαίρεσης από την εφαρμογή σημαντικών διατάξεων των Συνθηκών της Ε.Ε., προκύπτει το ερώτημα αν πράγματι υπάρχει και σε τι συνίσταται το περίφημο «ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο».

Σε κίνδυνο βασικά εργατικά-κοινωνικά δικαιώματα. Ανάγκη απεργιακής-κινηματικής απάντησης

Μετά από πολύμηνο «κρυφτούλι», η κυβέρνηση φαίνεται ότι συμμορφώθηκε –για άλλη μια φορά– με τις απαιτήσεις των δανειστών και προχωρά κανονικά το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, παρά τις όποιες αποκλίσεις στο «καυτό» ζήτημα της ΔΕΗ.

ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΤΗΡΙΑ ΣΤΙΣ ΗΠΑ:
Την Ελλάδα ως «πόλο σταθερότητας» στο κέντρο μιας ευρύτερης περιοχής αστάθειας προέβαλε ο Νίκος Κοτζιάς στις συναντήσεις που είχε την περασμένη εβδομάδα στην Ουάσινγκτον με τον υπουργό Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Ρεξ Τίλερσον, και τον σύμβουλο εθνικής ασφαλείας του Τραμπ, υποστράτηγο Χέρμπερτ Ρέιμοντ Μακμάστερ. Ο Ν. Κοτζιάς φέρεται, μάλιστα, να παρουσίασε στον Τίλερσον έναν χάρτη της ευρύτερης περιοχής, όπου υπήρχε ζωγραφισμένο ένα τρίγωνο. Στην κορυφή βρισκόταν η Ουκρανία και στις δύο κάτω γωνίες η Λιβύη (αριστερά) και τα κράτη της Συρίας και του Ιράκ (δεξιά), με την Ελλάδα στη μέση, ως μοναδική χώρα σταθερότητας. Η γεωπολιτική αναβάθμιση του ελληνικού καπιταλισμού είναι ύψιστη προτεραιότητα για το Μαξίμου. Η κυβέρνηση Τσίπρα οικοδομεί συστηματικά τον άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, με επίκεντρο τη διπλωματία των υδρογονανθράκων και των ΑΟΖ, πάντα σε στενή συνεργασία με τον αμερικανικό παράγοντα και πάντα με κατεύθυνση τον αποκλεισμό της Τουρκίας από την πρόσβαση στα επίμαχα κοιτάσματα, αδιαφορώντας για τους κινδύνους που εγκυμονεί μια τέτοια μεθόδευση για τους λαούς της γειτονιάς μας. Ο Τίλερσον άλλωστε γνωρίζει άριστα τα ενεργειακά θέματα, καθώς, πριν γίνει υπουργός, ήταν διευθύνων σύμβουλος του ενεργειακού κολοσσού Exxon Mobile, που παρεμπιπτόντως είναι και η εταιρεία που κέρδισε μετά από διεθνή διαγωνισμό (μαζί με την Qatar Petroleum) τα δικαιώματα έρευνας και αξιοποίησης του θαλάσσιου «οικοπέδου 10» της κυπριακής ΑΟΖ.

Θυμόμαστε την «επιτυχία» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να μην υλοποιήσει την περικοπή 400 εκ. ευρώ από το Υπ. Άμυνας που ζητούσε πέρσι η τρόικα. Τώρα, καθώς ξεβράζονται τα σκάνδαλα των εξοπλιστικών προγραμμάτων της περιόδου Σημίτη, η ίδια κυβέρνηση περηφανεύεται για νέες αγορές όπλων, με ποσά που προσεγγίζουν συνολικά τα 4 δισ. στη δεκαετία. Οι λόγοι που επικαλείται είναι οι κίνδυνοι από την ανατολή αλλά και από τον... βορρά! Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.

ΑΥΤΗ ΜΑΣ ΕΛΕΙΠΕ...
Μετά το «τέλος» της λιτότητας και τον ερχομό (για πολλοστή φορά) της... ανάπτυξης, η κυβέρνηση προανήγγειλε και τη ραγδαία μείωση της ανεργίας και μάλιστα μέσω δανείου από την Παγκόσμια Τράπεζα. Το σχέδιο που παρουσίασε η Ρ. Αντωνοπούλου στους δανειστές μιλά για δημιουργία 100.000-150.000 θέσεων (κοινωφελούς) εργασίας το χρόνο την τριετία 2018-2020. Η χρηματοδότηση του φιλόδοξου προγράμματος, ύψους 3 δισ. ευρώ, θα μπορούσε να προέλθει από την Παγκόσμια Τράπεζα, σύμφωνα με τον ιστότοπο Politico. Τη στιγμή που η θηλιά των προηγούμενων κρατικών δανείων βυθίζει την κοινωνία στην ανεργία, οι μαθητευόμενοι μάγοι της κυβέρνησης εκλιπαρούν ακόμα ένα γνωστό τοκογλύφο (σε συνεννόηση με την ΕΕ), φουσκώνοντας το λογαριασμό του δημόσιου χρέους. Σε αντίθεση με τα δάνεια του ΔΝΤ, όσο πιο φτωχή είναι μια χώρα, τόσο πιο ευνοϊκές οι συνθήκες υπό τις οποίες θα μπορεί να δανειστεί από την Παγκόσμια Τράπεζα. Με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα, η Ελλάδα δικαιούται μόνο δάνεια με μη ευνοϊκούς όρους, τα οποία πρέπει να επιστραφούν μέσα σε 12-15 χρόνια. Πολιτικές ανακύκλωσης της ανεργίας και μάλιστα με νέο πρόγραμμα πανάκριβου δανεισμού. Τον τερμάτισαν το «ρεαλισμό» εκεί στο Μαξίμου.