πολιτική

Το θάνατο του Κ. Μητσοτάκη ακολούθησε ένα κύμα υποκρισίας εκ μέρους όλων των πολιτικών δυνάμεων, που προσπάθησαν να δημιουργήσουν συνθήκες «παλλαϊκού πένθους». Στην πραγματικότητα, οι μόνοι που έχουν λόγους να θρηνούν –σε πολιτικό επίπεδο– το θάνατο του «επίτιμου» της ΝΔ είναι η ντόπια κυρίαρχη τάξη και οι διεθνείς σύμμαχοί της, δηλαδή οι κοινωνικές δυνάμεις τις οποίες ο Κ. Μητσοτάκης υπηρέτησε συστηματικά σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Η περί τον Αλ. Τσίπρα ηγετική ομάδα εκτιμά ότι η υπογραφή της κατάπτυστης συμφωνίας με τους δανειστές αποτελεί το «πέρασμα του κάβου», ότι η κυβέρνηση έχει πλέον μπροστά της «ήρεμα νερά», όπου δικαιούται να περιμένει από δω και μπρος κυρίως θετικές εξελίξεις, που θα της δίνουν τη δυνατότητα για πολιτικές πρωτοβουλίες και ανάκτηση του χαμένου εδάφους.

«Εμείς κάναμε το καθήκον μας, τώρα η μπάλα είναι στο γήπεδο των δανειστών», δήλωσε πρόσφατα ο Αλέξης Τσίπρας, θέλοντας να πει με αυτό ότι τα μέτρα που ψήφισε στη Βουλή η πλειοψηφία των 153 βουλευτών των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ήταν το οδυνηρό στοιχείο της συμφωνίας, ενώ η συμφωνία για το χρέος θα είναι το «δωράκι» που τη συνοδεύει.

ΠΛΙΑΤΣΙΚΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ:
Τα χέρια τους τρίβουν ντόπιοι και διεθνείς καπιταλιστές, μπροστά στο πάρτι κερδών που αναμένουν με την κλιμάκωση του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων, που για τρία ακόμα-τουλάχιστον-χρόνια θα συνεχίσει να οργανώνει το «αμαρτωλό» ΤΑΙΠΕΔ. Σε άμεση προτεραιότητα βρίσκεται η πώληση μιας σειράς «φιλέτων» του δημόσιου πλούτου: το 5% του ΟΤΕ, το 31% του ΔΕΣΦΑ, το 30% του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, το 35% των ΕΛΠΕ, το 17% της ΔΕΗ και οι λιγνιτικές μονάδες, το 23% της ΕΥΑΘ, το 11% της ΕΥΔΑΠ, το 65% της ΔΕΠΑ και η Εγνατίας. Παράλληλα, με την επέκταση του μνημονίου που ψηφίστηκε στη βουλή η κυβέρνηση δεσμεύεται για την ολοκλήρωση των ενεργειών που αφορούν το Ελληνικό (άδεια καζίνο κλπ.), τον ΟΛΘ, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και τη μεταφορά όλων των ακινήτων του Δημοσίου στο Υπερταμείο. Την ίδια ώρα παραμένουν σε ισχύ τα σχέδια για την παράδοση ελεύθερων χώρων πρασίνου στους βαρόνους των ΠΑΕ και τους εργολάβους. Τα σχέδια αυτά όμως, ήδη συναντούν σοβαρές αντιδράσεις από συλλογικότητες κατοίκων και κοινωνικούς φορείς της Αττικής, που συντονίζονται για να ακυρώσουν το θηριώδες πλιάτσικο.

Η κυβερνητική προπαγάνδα, ως «αντίδοτο» στα σκληρά μέτρα του 4ου μνημονίου, υπερτονίζει συνεχώς τα περιβόητα πια «αντίμετρα».

Διαδοχή και πόλεμος συμφερόντων στα ιδιωτικά, τηλεοπτικά κανάλια

Στις 15/05/17 ο ραδιοσταθμός Αιγαίου της ΕΡΤ μετέδωσε μια είδηση, η οποία αναπαράχθηκε πολύ γρήγορα από πληθώρα ΜΜΕ. Σύμφωνα με την είδηση αυτή, το σύνολο των αναισθησιολόγων που εργάζονται στο μοναδικό νοσοκομείο της Σάμου, αρνούνται να συμμετάσχουν στη διαδικασία έκτρωσης, εάν δεν συντρέχει σοβαρός ιατρικός λόγος.

Είναι εύκολα κατανοητό στην κοινή γνώμη στην Ελλάδα –πολύ περισσότερο στον κόσμο της Αριστεράς– ότι οι πόλεμοι που γίνονται για τον έλεγχο των πετρελαίων είναι πόλεμοι άδικοι: τα κέρδη τα καρπώνονται οι καπιταλιστικοί κολοσσοί του κλάδου και οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες, ενώ την ίδια στιγμή οι τοπικοί πληθυσμοί πληρώνουν τη νύφη, με μαζικούς θανάτους, κατοχές, φτώχεια, πείνα, εμπάργκο, δικτατορίες κ.λπ.

Αναδημοσίευση από περιοδικό «Ανατροπή», Ομιλία στο συνέδριο «Η Αριστερά και το Κυπριακό», 13 Μάη 2017

Ψηφίστηκε από τους κυβερνητικούς βουλευτές ακόμη ένα μνημονιακό πακέτο.

Eίναι τόσο ευανάγνωστο, σαφές και μη επιδεχόμενο παρερμηνείας ότι πρόκειται για επιμήκυνση του τρέχοντος μνημονίου πολύ πέραν του 2018, μέχρι και το 2022, με υψηλά πλεονάσματα 3,5% για όλη αυτή την περίοδο και νέα μέτρα όχι μόνο για το 2019 και το 2020, αλλά και για το 2018.

Το Μνημόνιο 4 θα έχει ακραίες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις πάνω στη ζωή του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού (βλ. σελ. 2). Όμως θα έχει επίσης σημαντικές πολιτικές επιπτώσεις. Η ελπίδα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι η υπογραφή της κατάπτυστης συμφωνίας θα της δώσει ξανά μακρόπνοη πολιτική πρωτοβουλία, ότι θα οδηγήσει σε μια κάποια «νέα σταθερότητα», είναι απλώς αυταπάτες.

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ:
Πιστή στην πολιτική όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει την προκλητική στήριξη του τραπεζικού κεφαλαίου, την ώρα που τα κατασχετήρια σε λογαριασμούς εργαζομένων, που αδυνατούν να ανταποκριθούν στην υπερφορολόγηση, πέφτουν βροχή. Τη στιγμή που αφαιρεί ένα μισθό το χρόνο από τους μισθωτούς μέσω του αφορολόγητου, η παρέα του Μαξίμου εμφανίζεται εξαιρετικά γενναιόδωρη προς τους τραπεζίτες: «κούρεμα» δανείων εκατομμυρίων ευρώ για επιχειρήσεις μέσω του εξωδικαστικού συμβιβασμού, «καθαρίζοντας» τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών από «επισφάλειες», αλλά και ταυτόχρονα «φεσώνοντας» το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία. Μάλιστα, θέλουν να θεσπίσουν και ακαταδίωκτο για τραπεζικά στελέχη που θα συμμετέχουν στη ρύθμιση των επίμαχων «θαλασσοδανείων». Τον Σεπτέμβρη ή λίγο νωρίτερα ξεκινούν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, ανοίγοντας το δρόμο για την αρπαγή λαϊκών κατοικιών, που μέχρι σήμερα εμποδίζονται από τις δυναμικές αντιδράσεις κινηματικών συλλογικοτήτων. Επίσης, πρόσφατα έδωσαν παράταση στον αναβαλλόμενο φόρο των Σαμαροβενιζέλων για μια 20ετία, ώστε οι τράπεζες να συμψηφίσουν με φόρους τη ζημιά που θα υποστούν από το κούρεμα «κόκκινων» δανείων και έτσι να αντισταθμίσουν την επίπτωση που θα έχει στην κεφαλαιακή τους επάρκεια. Για τους φτωχούς πάλι, το μόνο που επιφυλάσσει η κυβέρνηση είναι εμβάθυνση της εξαθλίωσης, άντε και κανένα συσσίτιο.

Ενάντια στον κατάπτυστο φιλο-ισραηλινό κατήφορο της κυβέρνησης

Στο φόντο της σύγκρουσης που εξελίσσεται στο ΠΑΣΟΚ, οι διαδικασίες για το επικείμενο συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και τη δημιουργία του πολύκροτου ενιαίου φορέα της «κεντροαριστεράς» περιπλέκονται ακόμα περισσότερο.

Τι συμβαίνει στη Νέα Φιλαδέλφεια και ποια η σημασία του;

Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου άνοιξε το «χορό» των μνημονίων, υπογράφοντας τον Μάιο του 2010 το πρώτο μνημόνιο και βάζοντας σε ενέργεια το μηχανισμό των περικοπών και της φοροληστείας ενάντια στις εργαζόμενες τάξεις.

Η αλλαγή προτεραιοτήτων γερμανικής ηγεσίας και ΔΝΤ προϊδεάζει για επέκταση του συμβιβασμού της Ουάσιγκτον και στο θέμα του χρέους

ΥΠΟΓΕΙΑ ΕΝΤΑΣΗ:
Η δημοσκοπική ευφορία και η αναμονή ανάληψης της κυβερνητικής εξουσίας από τη ΝΔ έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να κρύψουν την αντιπαράθεση που υπάρχει στο εσωτερικό της Δεξιάς, από την πρώτη μέρα εκλογής του Μητσοτάκη. Διάφορα επεισόδια, όμως, υπενθυμίζουν ότι η στρατηγική της μετωπικής σύγκρουσης με τον ΣΥΡΙΖΑ (χωρίς παράθυρο συναινέσεων μαζί του μπροστά στα σοβαρά αδιέξοδα του ελληνικού καπιταλισμού) δεν μπορεί να γίνει εύκολα αποδεκτή από εκπροσώπους της «καραμανλικής» πτέρυγας. Η καρατόμηση της Κατερίνας Παπακώστα από τη θέση της αναπληρώτριας τομεάρχη Υγείας, που ζήτησε δημόσια την παραίτηση του Άδωνι από τη θέση του αντιπροέδρου, μέχρι να ολοκληρωθεί η εξεταστική της βουλής για την Υγεία, ήταν ένα μήνυμα πυγμής του Μητσοτάκη προς όσους αμφισβητούν τις επιλογές του. Η ίδια βουλευτής είχε προκαλέσει ξανά αναταραχή στη ΝΔ, όταν είχαν δημοσιευθεί δηλώσεις της με τις οποίες υποστήριζε πως η ΝΔ πρέπει να υπερψηφίσει τα αντίμετρα της συμφωνίας με τους δανειστές και να μην επιμείνει στο αίτημα για εκλογές, εάν κλείσει η αξιολόγηση. Ανάλογες σκέψεις είχε εκφράσει μάλιστα και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, μιλώντας για «τζάμπα μαγκιές». Η συμμαχία νεοφιλελεύθερων και ακροδεξιών που έχει την πρωτοκαθεδρία στο κόμμα και απορρίπτει κάθε σενάριο «εθνικής συνεννόησης» με τον Τσίπρα, δημιουργεί μια «ασφυκτική» συνθήκη για τη λεγόμενη «λαϊκή Δεξιά» εντός ΝΔ. Με όλη αυτή την υπόγεια ένταση να «σιγοκαίει» μόνιμα, η ηγεσία Μητοστάκη φαντάζει όλο και λιγότερο πειστική και αδιατάρακτη.

Το κερδοσκοπικό πάρτι συνεχίζεται…

Η  κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ετοιμάζεται να διαβεί ένα δεύτερο «Ρουβίκωνα», μετά τις τραγικές αποφάσεις της ηγεσίας της στο καλοκαίρι του 2015.

Δύο πολιτικά όρια ευθύνονται για το αργόσυρτο και επί μήνες ατελέσφορο των διαπραγματεύσεων για το ελληνικό μνημονιακό πρόγραμμα.

ΟΡΓΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ:
Με μια μαζική κινητοποίηση, την Τρίτη 4/4, οι οργανώσεις των συνταξιούχων απάντησαν δυναμικά στη συνεχιζόμενη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης και των δικαιωμάτων τους. Ανάμεσα στα αιτήματα των συγκεντρωμένων ήταν η κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, η απόδοση των συντάξεών τους στο ακέραιο, η επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης και όσων παροχών υγειονομικής περίθαλψης τους έχουν αφαιρεθεί. Κυβέρνηση και δανειστές ετοιμάζουν νέο «μαχαίρι» στις συντάξεις κατά 1% του ΑΕΠ. Μοναδική διαφωνία τους είναι αν η αφαίρεση 1,8 δισ. ευρώ από τις τσέπες των συνταξιούχων θα εφαρμοστεί το 2019 ή το 2020. Η περικοπή της προσωπικής διαφοράς αναμένεται να επιφέρει μειώσεις στις κύριες συντάξεις από 7% ως 35% σε περίπου 1,4 εκατομμύρια συνταξιούχους. Και μάλιστα όταν κατά την περίοδο των μνημονίων (2010-2016) οι συνταξιούχοι έχασαν 50 δισ. ευρώ, εξαιτίας των απανωτών μειώσεων. Για τους νέους συνταξιούχους οι συντάξεις θα είναι μειωμένες έως 30%, λόγω και του νέου τρόπου υπολογισμού της ανταποδοτικής σύνταξης που θα προστίθεται στα «ψίχουλα» της εθνικής σύνταξης, ενώ σε εκκρεμότητα βρίσκονται περίπου 60.000 αιτήσεις συνταξιοδότησης που έχουν υποβληθεί από τον Μάιο του 2016, όταν ψηφίστηκε το έκτρωμα Κατρούγκαλου. Πώς να μην έχεις μετά τον Σουρνάρα να ζητά σύνταξη στα 70 και ακόμα μεγαλύτερη περιστολή της κρατικής συνταξιοδοτικής δαπάνης, προς όφελος των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών...

Εγκλωβισμένη στο πολιτικό της αδιέξοδο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσφεύγει σε μια ακατάσχετη παροχολογία που θυμίζει άλλες εποχές. Κάπως έτσι υπόσχεται γήπεδα στους πάντες.

Μέχρι και τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ περιλάμβανε θέσεις όπως η έξοδος από το ΝΑΤΟ και το κλείσιμο των βάσεων ή η υπεράσπιση των δικαίων και η αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό σε συνδυασμό με την καταγγελία της πολιτικής του κράτους του Ισραήλ.

Η κυβέρνηση αναλώθηκε για μήνες σε μια εκστρατεία «πειθούς» προς τους δανειστές να ισχύσει στην Ελλάδα το «ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο» στις εργασιακές σχέσεις. Παρ’ ότι είναι γεγονός ότι τα Μνημόνια έχουν επιβάλει στην Ελλάδα μια κατάσταση εξαίρεσης από την εφαρμογή σημαντικών διατάξεων των Συνθηκών της Ε.Ε., προκύπτει το ερώτημα αν πράγματι υπάρχει και σε τι συνίσταται το περίφημο «ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο».

Η ευρωπαϊκή τρόικα «εκχωρεί» την αξιολόγηση στο ΔΝΤ, ενώ αναζητεί συνταγή μετεξέλιξης του ESM κατ’ εικόνα και ομοίωσή του

Σε κίνδυνο βασικά εργατικά-κοινωνικά δικαιώματα. Ανάγκη απεργιακής-κινηματικής απάντησης

Μετά από πολύμηνο «κρυφτούλι», η κυβέρνηση φαίνεται ότι συμμορφώθηκε –για άλλη μια φορά– με τις απαιτήσεις των δανειστών και προχωρά κανονικά το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, παρά τις όποιες αποκλίσεις στο «καυτό» ζήτημα της ΔΕΗ.

Η κυβέρνηση χαρίζει Βοτανικό, Ν. Φιλαδέλφεια, Γουδή στο κεφάλαιο, τάζοντας γήπεδα