Η απάντηση της ανατροπής είναι ρεαλιστική. Η 26 Σεπτέμβρη, αν και αποτελούσε την πρώτη μόνο δόση των λαϊκών αντιδράσεων, παρουσιάζει τις κοινωνικές δυνάμεις που μπορούν να αναλάβουν αυτό το έργο.
Η άποψή μας
Η υπαρκτή κυρίαρχη τάξη της χώρας δηλώνει ξεκάθαρα ότι αντιμετωπίζει το ζήτημα της σταθεροποίησης της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά και το ζήτημα της επιβολής της νέας δέσμης μέτρων λιτότητας ως ζητήματα απόλυτα κρίσιμα για το μέλλον του καπιταλισμού στην Ελλάδα.
Δεν είναι ώρα για προβλέψεις. Είναι ώρα πολέμου. Το ερώτημα που τίθεται όλο και πιο καθαρά είναι ποια τάξη θα πληρώσει τα σπασμένα της κρίσης.
Η κυβέρνηση Σαμαρά ξεκινά από κατώτερο σημείο εκκίνησης, είναι περισσότερο αντιφατική από την κυβέρνηση Παπαδήμου (που είχε ως κόμμα-κορμό το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ) και έχει απέναντί της μια ισχυρότερη Αριστερά. Ο Σαμαράς θα συναντήσει τη λαϊκή οργή πιο γρήγορα από ό,τι ο Παπαδήμος ή ο Γ. Παπανδρέου...
Η κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη θα επιχειρήσει να τσακίσει το εισόδημα των εργαζομένων, να συνεχίσει το ψαλίδισμα στις κοινωνικές δαπάνες, να ξεθεμελιώσει οριστικά τις εργασιακές σχέσεις και να ολοκληρώσει τη φοροεπιδρομή σε βάρος των λαϊκών τάξεων. Αυτό το καταστρεπτικό πρόγραμμα θα πρέπει να σταματήσει, η κυβέρνηση, που το στηρίζει, πρέπει να ανατραπεί το συντομότερο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να ριζοσπαστικοποιήσει την πολιτική του, να αναλάβει τα καθήκοντα της αριστερής αντιπολίτευσης μέσα και έξω από τη βουλή. Η δύναμη που ο κόσμος έδωσε στο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αξιοποιηθεί για την ταχύτερη οργάνωση της εργατικής αντεπίθεσης, με πρώτο στόχο την ανατροπή των μνημονίων και της λιτότητας.
Οι εξελίξεις στην Ελλάδα δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές, αν δεν συνυπολογιστεί ο παράγοντας της διεθνούς κρίσης που ήδη απειλεί όλη την Ευρώπη.
Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα μπορεί να επιβληθεί μόνο υπό την προϋπόθεση της κινητοποίησης, της δράσης και της οργάνωσης του ίδιου του κόσμου. Που εξακολουθεί να είναι η μοναδική δύναμη που μπορεί να παραλύει τις καθεστωτικές δυνάμεις και να τις αναγκάζει σε υποχωρήσεις.
Αγαπητοί σύντροφοι. Με έκπληξη διαβάσαμε το σχόλιό σας σχετικά με το άρθρο της εφημερίδας μας για τα αποτελέσματα των εκλογών.
Με τον κόσμο πολιτικό πρωταγωνιστή, μπορούμε να ολοκληρώσουμε την ανατροπή
Η προσπάθεια των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να βγάλουν άθροισμα «κυβερνησιμότητας» –κάτι που παλιότερα μπορούσε να εξασφαλίσει το καθένα από τα κόμματα-πυλώνες του δικομματισμού, μέσω της «αυτοδυναμίας»– είναι απόδειξη της κρίσης του πολιτικού προσωπικού που ταυτίστηκε με τα μνημόνια.
Ακόμα και η έκθεση του ΙΟΒΕ περιγράφει την πλήρη αποτυχία της μνημονιακής πολιτικής: Το 2012 θα είναι ο πέμπτος στη σειρά χρόνος ύφεσης που θα φτάνει στο 5%, ενώ η ανεργία θα ξεπεράσει και με τα επίσημα στοιχεία το εφιαλτικό ποσοστό 20%.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι γνωστή η ακριβής ημερομηνία των εκλογών, αν και ο Λ. Παπαδήμος δήλωσε επισήμως στους «Financial Times» ότι αυτές θα γίνουν «το αργότερο ως τις αρχές Μαΐου».
Μόνο με ληστεία στην άγρια Δύση θα μπορούσε να παρομοιαστεί η νέα δανειακή συμφωνία και το παράλληλο «κούρεμα», τάχα, του χρέους. Τα ασφαλιστικά Ταμεία αποδεικνύονται ως οι μοναδικοί χαμένοι του PSI, ενώ νέα αντεργατικά-αντικοινωνικά μέτρα προαναγγέλλονται για τον Ιούνη, πριν καν στεγνώσει το μελάνι στην υπογραφή του Μνημονίου 2.Τα μέτρα αυτά πρέπει και μπορούν να ανατραπούν.
Η συμφωνία της κυβέρνησης με την ΕΕ και τους δανειστές δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αυταπάτες: Προβλέπει πρωτόγνωρες θυσίες για τον εργαζόμενο λαό και μάλιστα χωρίς καμιά ελπίδα και προοπτική. Η χρεοκοπία απλώς αναβάλλεται για το επόμενο επεισόδιο. Όσο πιο γρήγορα ανατραπεί αυτή η συμφωνία, τόσο καλύτερο θα είναι το μέλλον για τους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Με ένα αδιανόητο πρόγραμμα λιτότητας συνοδεύεται η συμφωνία της τρικομματικής κυβέρνησης Παπαδήμου με την τρόικα. Το διαβόητο PSI+ αποδεικνύεται ότι αφορά μόνο τη σωτηρία των ελληνικών τραπεζών, τη διασφάλιση των συμφερόντων των διεθνών τοκογλύφων, ενώ το χρέος θα παραμείνει μη βιώσιμο.
Νέα μέτρα σοκ για τους εργαζόμενους φέρνει το PSI, η δανειακή συνθήκη και η νέα ευρωσυνθήκη. Οι έλληνες καπιταλιστές βρίσκουν την ευκαιρία να προωθήσουν το διαχρονικό τους "πρόγραμμα" για να ενισχύσουν την κερδοφορία τους. Στην προοπτική αυτή ο Λ. Παπαδήμος ευθυγραμμίζει τα κυβερνητικά κόμματα μέσα από τη διαδικασία των συσκέψεων των πολιτικών αρχηγών, που παίρνουν πλέον αποφάσεις για τις οποίες δεν τους εξουσιοδότησε κανείς. Παρά τις προδοσίες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, οι εργαζόμενοι έχουν δείξει την τάση να σκληρύνουν τη στάση τους. Η Αριστερά πρέπει να αναλάβει το καθήκον της ανατροπής της κυβέρνησης Παπαδήμου, μέσα από τους αγώνες εδώ και τώρα και όχι με την αναμονή του αν και πότε θα στηθεί η κάλπη.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου προωθεί μια άγρια επίθεση στους εργαζόμενους, με τη στήριξη κομμάτων-ΜΜΕ-τρόικας. Για να το πετύχουν απομακρύνουν συνεχώς τη διενέργεια των εκλογών, φοβούμενοι την εκλογική κατάρρευση των κομμάτων τους. Η Αριστερά εκτός από το προφανές αίτημα των εκλογών, χρειάζεται να οργανώσει την αντίσταση, ανοίγοντας το δρόμο για τη συνολική ανατροπή.
Οι καγκελαρίες και τα πολιτικά γραφεία, οι έδρες των μεγάλων επιχειρήσεων σε όλη την Ευρώπη έχουν ήδη καταληφθεί από τον πανικό. Ο Τύπος σε όλη την ΕΕ, μετά τις αποφάσεις της 9/12 (βλ. σελ. 8-9), συζητά πλέον ανοιχτά ακόμα και το ενδεχόμενο να μην επιβιώσει η ευρωζώνη μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2012!
Στο προηγούμενο φύλλο της «Ε.Α.» γράφαμε ότι η συμφωνία της 21ης Ιούλη ήταν ήδη νεκρή, πριν καν τα εθνικά κοινοβούλια την επικυρώσουν. Σήμερα είναι ολοφάνερο ότι τα ευρωπαϊκά και τα παγκόσμια επιτελεία κορυφής αναζητούν μια νέα γραμμή για την αντιμετώπιση της κρίσης του χρέους, αλλά και της κρίσης του συστήματος γενικότερα.