Η άποψή μας

Ακόμα και η έκθεση του ΙΟΒΕ περιγράφει την πλήρη αποτυχία της μνημονιακής πολιτικής: Το 2012 θα είναι ο πέμπτος στη σειρά χρόνος ύφεσης που θα φτάνει στο 5%, ενώ η ανεργία θα ξεπεράσει και με τα επίσημα στοιχεία το εφιαλτικό ποσοστό 20%.

Μόνο με ληστεία στην άγρια Δύση θα μπορούσε να παρομοιαστεί η νέα δανειακή συμφωνία και το παράλληλο «κούρεμα», τάχα, του χρέους. Τα ασφαλιστικά Ταμεία αποδεικνύονται ως οι μοναδικοί χαμένοι του PSI, ενώ νέα αντεργατικά-αντικοινωνικά μέτρα προαναγγέλλονται για τον Ιούνη, πριν καν στεγνώσει το μελάνι στην υπογραφή του Μνημονίου 2.Τα μέτρα αυτά πρέπει και μπορούν να ανατραπούν.

Η συμφωνία της κυβέρνησης με την ΕΕ και τους δανειστές δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αυταπάτες: Προβλέπει πρωτόγνωρες θυσίες για τον εργαζόμενο λαό και μάλιστα χωρίς καμιά ελπίδα και προοπτική. Η χρεοκοπία απλώς αναβάλλεται για το επόμενο επεισόδιο. Όσο πιο γρήγορα ανατραπεί αυτή η συμφωνία, τόσο καλύτερο θα είναι το μέλλον για τους εργαζόμενους και τη νεολαία.

Με ένα αδιανόητο πρόγραμμα λιτότητας συνοδεύεται η συμφωνία της τρικομματικής κυβέρνησης Παπαδήμου με την τρόικα. Το διαβόητο PSI+ αποδεικνύεται ότι αφορά μόνο τη σωτηρία των ελληνικών τραπεζών, τη διασφάλιση των συμφερόντων των διεθνών τοκογλύφων, ενώ το χρέος θα παραμείνει μη βιώσιμο.

 

Νέα μέτρα σοκ για τους εργαζόμενους φέρνει το PSI, η δανειακή συνθήκη και η νέα ευρωσυνθήκη. Οι έλληνες καπιταλιστές βρίσκουν την ευκαιρία να προωθήσουν το διαχρονικό τους "πρόγραμμα" για να ενισχύσουν την κερδοφορία τους. Στην προοπτική αυτή ο Λ. Παπαδήμος ευθυγραμμίζει τα κυβερνητικά κόμματα μέσα από τη διαδικασία των συσκέψεων των πολιτικών αρχηγών, που παίρνουν πλέον αποφάσεις για τις οποίες δεν τους εξουσιοδότησε κανείς. Παρά τις προδοσίες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, οι εργαζόμενοι έχουν δείξει την τάση να σκληρύνουν τη στάση τους. Η Αριστερά πρέπει να αναλάβει το καθήκον της ανατροπής της κυβέρνησης Παπαδήμου, μέσα από τους αγώνες εδώ και τώρα και όχι με την αναμονή του αν και πότε θα στηθεί η κάλπη.

Η κυβέρνηση Παπαδήμου προωθεί μια άγρια επίθεση στους εργαζόμενους, με τη στήριξη κομμάτων-ΜΜΕ-τρόικας. Για να το πετύχουν απομακρύνουν συνεχώς τη διενέργεια των εκλογών, φοβούμενοι την εκλογική κατάρρευση των κομμάτων τους. Η Αριστερά εκτός από το προφανές αίτημα των εκλογών, χρειάζεται να οργανώσει την αντίσταση, ανοίγοντας το δρόμο για τη συνολική ανατροπή.

Οι καγκελαρίες και τα πολιτικά γραφεία, οι έδρες των μεγάλων επιχειρήσεων σε όλη την Ευρώπη έχουν ήδη καταληφθεί από τον πανικό. Ο Τύπος σε όλη την ΕΕ, μετά τις αποφάσεις της 9/12 (βλ. σελ. 8-9), συζητά πλέον ανοιχτά ακόμα και το ενδεχόμενο να μην επιβιώσει η ευρωζώνη μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2012!

Στο προηγούμενο φύλλο της «Ε.Α.» γράφαμε ότι η συμφωνία της 21ης Ιούλη ήταν ήδη νεκρή, πριν καν τα εθνικά κοινοβούλια την επικυρώσουν. Σήμερα είναι ολοφάνερο ότι τα ευρωπαϊκά και τα παγκόσμια επιτελεία κορυφής αναζητούν μια νέα γραμμή για την αντιμετώπιση της κρίσης του χρέους, αλλά και της κρίσης του συστήματος γενικότερα.