νεολαία

Η  νέα ακαδημαϊκή χρονιά ξεκινά με κατηργημένο το πανεπιστημιακό άσυλο και με τη νέα Υπουργό Παιδείας να σχεδιάζει σκληρές νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις ενάντια στο δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο.

Ένας χρόνιος και βάρβαρος θεσμός συνεχίστηκε απαράλλακτος και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αναφερόμαστε φυσικά στις πανελλήνιες εξετάσεις που κάθε χρόνο εξοντώνουν σωματικά, πνευματικά και ψυχολογικά χιλιάδες έφηβους, εντάσσοντάς τους σε ένα κανιβαλιστικό πλαίσιο ανταγωνισμού, βαθμοθηρίας και ατομισμού.

Οι μαθητές της Γ’ Λυκείου έχουν μπει κυριολεκτικά στην τελική ευθεία για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Ένα θεσμό καταπιεστικό και ανταγωνιστικό που υποβαθμίζει το δημόσιο σχολείο και αποφέρει αλόγιστα κέρδη σε ιδιώτες. Έχουμε γράψει επανειλημμένως για τη βαναυσότητα αυτών των εξετάσεων που καμία κυβέρνηση δεν έχει τολμήσει να τα βάλει με τη βιομηχανία τους. Δυστυχώς και φέτος δεν έχει αλλάξει κάτι.

Το σύνηθες είναι μετά τις φοιτητικές εκλογές να χαλαρώνει η παρέμβαση της φοιτητικής Αριστεράς, καθώς τα αμφιθέατρα αδειάζουν λόγω των επερχόμενων εξεταστικών και η δυνατότητα απεύθυνσης σε κόσμο της σχολής μειώνεται . Φέτος όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Έπειτα από μία χρονιά, κατά την οποία αφενός αναδιαρθρώθηκε ο νόμος Γαβρόγλου (αποστοίχιση επαγγελματικών δικαιωμάτων, απόσπαση παιδαγωγικής επάρκειας από τα πτυχία, διασπάσεις πτυχίων, συγχωνεύσεις-καταργήσεις τμημάτων με παράλληλη ίδρυση άλλων, πάντοτε σύμφωνα με τα κριτήρια της αγοράς) και αφετέρου οι φοιτητές/τριες βρέθηκαν αντιμέτωποι/ες περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά με τα σαρωτικά αποτελέσματα της υποχρηματοδότησης και των μνημονιακών περικοπών στην εκπαίδευση και τις φοιτητικές παροχές (και όλα αυτά κατά τη χρονιά της «εξόδου από τα μνημόνια»!), ενώ θα κληθούν στις 10 Απρίλη να συμμετάσχουν στις φοιτητικές εκλογές.

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές θα διεξαχθούν στις 10 Απριλίου μέσα σε ένα όχι και τόσο ευνοϊκό κλίμα για το φοιτητικό κίνημα και την Αριστερά. Στο δρόμο προς τις κάλπες η φοιτητική Αριστερά καλείται να αναμετρηθεί όχι μόνο με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, αλλά και με τις παθογένειες που ταλανίζουν την ίδια τα τελευταία χρόνια.

Ο  σεξισμός και η γυναικεία καταπίεση δεν κατέβηκαν από τον ουρανό. Ξεκινούν από το σπίτι, το σχολείο και συνεχίζονται στη δουλειά και στον κοινωνικό περίγυρο. Ειδικότερα όμως ο χώρος του σχολείου απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή γιατί ξεδιπλώνονται εντός του σεξιστικές αντιλήψεις και συμπεριφορές οι οποίες δε γίνονται αντιληπτές από τα παιδιά, εγγράφονται όμως στη μνήμη και το υποσυνείδητό τους.

Τ ο μακεδονικό ζήτημα κυριάρχησε στο δημόσιο διάλογο τους τελευταίους μήνες. Η συζήτηση αναπόφευκτα έφτασε στις τάξεις και τα προαύλια των σχολείων όπου μαθητές, καθηγητές και γονείς κλήθηκαν να πάρουν θέση. Από τη μία η ακροδεξιά προσπάθησε να διεισδύσει και να κερδίσει το χαμένο έδαφος στη νεολαία, από την άλλη η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ βρήκε την ευκαιρία να παραστήσει τον εκφραστή των μαθητών που αντιστέκονται στον εθνικισμό. Την αλήθεια για το τι συμβαίνει όμως στα σχολεία, μας τη δίνουν οι ίδιοι οι μαθητές.