Το –ομολογημένο επισήμως πλέον– λάθος της κυβέρνησης να μη διασφαλίσει έστω χρηματοδότηση υπογράφοντας τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, αποδείχτηκε τρομερά αποτελεσματικό όπλο εκβιασμού στα χέρια των δανειστών.
πολιτική
«Αν το σχέδιο ήταν να απομονωθεί η Γερμανία, το αποτέλεσμα είναι ότι απομονώθηκε η Ελλάδα». Τέτοιες δηλώσεις εκφράζουν πλέον το κλίμα αυτοπεποίθησης που αναδίδεται από τη γερμανική καγκελαρία. Και πράγματι, οι δανειστές, δηλαδή το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Κομισιόν, ποτέ δεν ήταν πιο «συντονισμένοι» στη στάση τους απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση.
Η απονομιμοποίηση του χρέους είναι σημαντικό «εργαλείο» αν υπάρχει η πολιτική απόφαση να αξιοποιηθεί για τη διαγραφή του
«Ξύνοντας τον πάτο του βαρελιού», δηλαδή «σκουπίζοντας» όλα τα ταμειακά διαθέσιμα οργανισμών του ευρύτερου δημόσιου τομέα για να πληρώνει τοκοχρεολύσια, η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο πληρωμένο με αίμα.
ΞΕΦΟΡΤΩΝΟΝΤΑΙ ΘΑΛΑΣΣΟΔΑΝΕΙΑ 10 ΔΙΣ.:
Σύμφωνα με το Ρόιτερ, σε αγαστή συνεργασία μεταξύ τους τραπεζίτες και εφοπλιστές «εξαφανίζουν» τα θαλασσοδάνεια ύψους 10 δισ. δολαρίων που έχουν δώσει οι πρώτοι στους δεύτερους, δηλ. δάνεια εντελώς επισφαλή, τα οποία πιθανώς θα κληθούμε να πληρώσουμε όλοι εμείς στην επόμενη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, τους τρόπους «εξαφάνισης» θα τους ζήλευε ακόμα και η ιταλική μαφία. «Δεν το χωράει ανθρώπινος νους ότι οι ίδιοι κλάδοι της οικονομίας που επί σειρά ετών «τακτοποιούσαν» εν κρυπτώ και παραβύστω τις υποθέσεις τους χωρίς να πληρώνουν δεκάρα τσακιστή, θα συνεχίσουν να το κάνουν και με κυβέρνηση της Αριστεράς!», σχολιάζει ένα φιλικό προς τον ΣΥΡΙΖΑ site -κι έχει απόλυτο δίκιο.
Η πολυήμερη απεργία πείνας των κρατουμένων, οι δράσεις αλληλεγγύης στους απεργούς και το νομοσχέδιο για την αποσυμφόρηση των φυλακών έχουν πυροδοτήσει έντονη πολιτική αντιπαράθεση, όπως και εσωτερικούς τριγμούς στην κυβέρνηση.
Ένα νεοναζιστικό κόμμα δεν είναι απλώς ένα ακόμα κόμμα που εκφράζει μια άποψη. Είναι ένα επικίνδυνο μόρφωμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά και έγκαιρα τόσο στο δρόμο όσο και χρησιμοποιώντας τα μέσα που παρέχει η αστική δικαιοσύνη.
Αποτίμηση της επίσκεψης Τσίπρα με ταξικά κριτήρια
Αντιστροφή της λιτότητας, ρήξη με τους «θεσμούς», μεταβατικό πρόγραμμα
Μπαίνουμε ίσως στο πιο αποφασιστικό δεκαήμερο ύστερα από τις εκλογές. Η χρηματοδοτική ασφυξία του ελληνικού Δημοσίου έχει φτάσει στο οριακό σημείο όπου είναι αδύνατο πλέον να συνεχίσουν να πληρώνονται ταυτόχρονα μισθοί και συντάξεις αλλά και τοκοχρεολύσια του κρατικού χρέους, οπότε η κλεψύδρα του πολιτικού χρόνου αδειάζει. Είναι η ώρα που δεν μπορεί να «αγοραστεί» χρόνος και που τα διλήμματα γίνονται απόλυτα. Είναι η ώρα των μεγάλων και καθαρών αποφάσεων.
Η τακτική κατευνασμού του αντιπάλων, δηλαδή της ελληνικής άρχουσας τάξης και των μηχανισμών της από τη μια και των δανειστών από την άλλη, έφτασε στα όριά της. Αποδείχτηκε ότι ο αντίπαλος δεν κατευνάζεται και, αντίθετα, επιζητεί τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή τη συντριβή του προγράμματός του που ψήφισαν τα μέλη του αλλά και των εξαγγελιών της ΔΕΘ που ψήφισαν οι υποστηρικτές του.
Για τους φιλήσυχους νοικοκυραίους, αλλά και για πολλούς εργαζόμενους που στηρίζουν την Αριστερά, δουλειά της αστυνομίας είναι να κυνηγά το έγκλημα. Όμως, τι είναι έγκλημα; Γιατί ποτέ δεν είναι στο στόχαστρο της αστυνομίας, π.χ., η παιδική εργασία και τα εργατικά ατυχήματα; Επειδή αυτά είναι εγκλήματα που διαπράττει «μονίμως και κατά συρροήν» η αστική τάξη. Γι’ αυτό, αστυνομία και δικαστήρια, δεν συνηθίζουν να τα αγγίζουν.
Οι ιδιωτικοποιήσεις ως στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού ήδη από τη δεκαετία του ’80 δεν ήταν παρά η αναζήτηση διεξόδου από την κρίση υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου.
Η υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας διά των ιδιωτικοποιήσεων δεν έχει απασχολήσει επαρκώς ως μείζον θέμα των μνημονιακών πολιτικών, οι οποίες οδήγησαν σε απώλεια της εθνικής-λαϊκής κυριαρχίας, σε κατάρρευση της παραγωγής και στην ανθρωπιστική κρίση μαζικών διαστάσεων. Και, όμως, καθορίζει καταλυτικά όλα τα παραπάνω ζητήματα.
Αμφισημίες και αντιδράσεις για τον ΟΛΠ
Ακόμη και στις ΗΠΑ όλα τα αεροδρόμια είναι δημόσια, εκτός από ένα
Η αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των εργαζόμενων τάξεων και σε βάρος του πλούτου της αστικής τάξης έγινε αντιληπτή από τον ΣΥΡΙΖΑ, πριν να καταλάβει την κυβερνητική εξουσία, ως ένα καθήκον κοινωνικής δικαιοσύνης και αντιμετώπισης της δραματικής κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των υποτελών κοινωνικών τάξεων.
Εμφανίζεται έτσι η πραγματική προοπτική που δημιούργησε η συμφωνία του Φλεβάρη: Χρεοκοπία ή υπογραφή νέου μνημονίου
Η αναβάθμιση της διαπραγμάτευσης σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο (Σύνοδος, Βερολίνο) είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ειπωθούν τα πράγματα με τ’ όνομά τους: ακόμη κι ένας «έντιμος συμβιβασμός» προϋποθέτει λύση για το χρέος τώρα, ξεκινώντας από τα τοκοχρεολύσια του 2015. Αν δεν υπάρξει η λύση αυτή, η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το δίλημμα ή να φθαρεί σε ένα αδιέξοδο παζάρι ή να προχωρήσει στις δικές της αναπόφευκτες «μονομερείς ενέργειες». Για τις οποίες απαιτείται σχέδιο και κοινωνική εγρήγορση. Ελπίζει κανείς ότι αυτό το σχέδιο κάπου εκπονείται...
Νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης
«ΟΜΟΡΦΕΣ» ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ: Την Πέμπτη 12 Μαρτίου, υπογράφηκε στο ΓΕΕΘΑ το Πρόγραμμα Στρατιωτικής Συνεργασίας (ΠΣΣ) έτους 2015, μεταξύ της Ελλάδας και της Αιγύπτου. Οι σχέσεις με την αιμοσταγή στρατιωτική χούντα που ανέτρεψε την εκλεγμένη κυβέρνηση Μόρσι, συνέλαβε, εκτέλεσε, βασάνισε και φυλάκισε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους (ανάμεσά τους πολλούς αριστερούς αγωνιστές) και ξήλωσε όλες τις δημοκρατικές κατακτήσεις της αραβικής άνοιξης, συνεχίζονται κανονικά. Πάντα για το καλό των «ελληνικών συμφερόντων» φυσικά. Λέτε να δούμε καμία εξόρμηση ελληνικών στρατευμάτων ή πολεμικών πλοίων στη Λιβύη, ως στήριγμα των επιχειρήσεων του Σίσι κατά του εξτρεμιστικού «τζιχαντισμού»;
Το πρωτογενές αποτέλεσμα (έλλειμμα ή πλεόνασμα) προκύπτει αν από τα δημόσια έσοδα μιας χώρας αφαιρεθούν τα δημόσια έξοδα, χωρίς να υπολογίζονται οι δαπάνες για αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων από προηγούμενα δάνεια.
Σκουριές:
Στην ανάκληση της θεώρησης της αρχιτεκτονικής και της ηλεκτρομηχανολογικής μελέτης της «Μονάδας Εμπλουτισμού Σκουριών» προχωρά το υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, ώστε να ελεγχθεί κατά πόσο οι μελέτες, πάνω στις οποίες βασίστηκε η θεώρηση, είναι σύμφωνες με τις κείμενες πολεοδομικές και περιβαλλοντικές διατάξεις. Μετά την ανάκληση, η «Ελληνικός Χρυσός», όπως αναμενόταν, προσέφυγε στο ΣτΕ, ενώ αντίθεση υπάρχει και από τους εργαζόμενους στα μεταλλεία της περιοχής. Ο ανυποχώρητος αγώνας κατοίκων και φορέων της Χαλκιδικής (που αντιμετώπισε άγρια καταστολή) με αίτημα να πάψει η ατιμωρησία των κρατικοδίαιτων «επενδυτών» και η καταστροφή του περιβάλλοντος φαίνεται πως μπαίνει στην οδό της δικαίωσης. Στο όνομα της κερδοφορίας εγχώριων και διεθνών επιχειρηματικών συμφερόντων, εδώ και χρόνια συντελείται ένα έγκλημα με μη αναστρέψιμες συνέπειες για το φυσικό περιβάλλον, αλλά και για την υγεία και τις συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της Χαλκιδικής. Παρά τη σφοδρή αντίδραση που θα υπάρξει, η κυβέρνηση πρέπει άμεσα να ακυρώσει τις συμβάσεις για την εξόρυξη χρυσού, να προωθήσει τον αποχαρακτηρισμό της περιοχής από μεταλλευτική και την αποκατάστασή της από τα βαριά πλήγματα που έχει ήδη υποστεί. Θέση που περιέχεται άλλωστε και στο ομόφωνο ψήφισμα του Πρώτου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ.
Ανεξαρτήτως του ποιο είναι το περιεχόμενο και πώς αξιολογείται η συμφωνία στο Eurogroup, ένα είναι βέβαιο: πως ούτε εξασφαλίζει κάποιου είδους τετράμηνη «ανακωχή» ούτε αποτελεί κάποιου είδους «ανάσα».
Τον εκβιαστικό-αρνητικό χαρακτήρα της απόφασης του Eurogroup σε βάρος του ελληνικού λαού, κατανόησαν όχι μόνο δυνάμεις της Αριστεράς στην Ελλάδα αλλά και τμήμα του γερμανικού Die Linke. Τρεις βουλευτές του κόμματος καταψήφισαν τη συμφωνία ενώ άλλοι δέκα ψήφισαν λευκό. Παραθέτουμε τη δήλωση εκείνων που καταψήφισαν, στην οποία εξηγούν τη στάση τους.
Λίγες μόνο μέρες μετά την υπογραφή της συμφωνίας του Φλεβάρη με τους «θεσμούς» (την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ, που παλαιότερα ονομάζονταν τρόικα) και η κυβέρνηση έρχεται αντιμέτωπη με τις πρώτες δυσκολίες που δημιουργεί η εφαρμογή της.
Στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Κύπρο, ο Π. Καμμένος, μιλώντας μπροστά σε αξιωματικούς και στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ, τη χαρακτήρισε «μια μονάδα επίθεσης» που «όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου θα είναι η μονάδα που θα σηκώσει πάλι τη σημαία της λευτεριάς στα κατεχόμενα εδάφη».
Οι δανειστές εκβιάζουν χωρίς να αφήνουν χώρο για «έντιμο συμβιβασμό»
Περί φορολογίας:
Αφού «είμαστε η κάθε λέξη του Συντάγματος», τότε πώς μπορούμε να ζητάμε να καταβληθούν φόροι που έχουν καταγγελθεί ως –και είναι– εξόφθαλμα αντισυνταγματικοί (επειδή δεν έχουν αναλογικότητα, επειδή δεν συμβαδίζουν με τη φοροδοτική ικανότητα και επειδή δεν επιβαρύνουν πραγματικό εισόδημα); Γιατί οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι και άλλα φτωχά στρώματα πρέπει να πληρώσουν π.χ. τον ΕΝΦΙΑ, το ΕΕΤΗΔΕ ή το τέλος επιτηδεύματος; Η επίκληση προς το λαό για στήριξη των εσόδων μιας φιλολαϊκής κυβέρνησης δεν μπορούσε να αφορά μόνον άλλους φόρους (εισόδημα, εισφορές αλληλεγγύης, τέλη κυκλοφορίας, ΦΠΑ) που έτσι κι αλλιώς χρωστάει; Αλλά ακόμη και το αφορολόγητο των 12.000 δεν έπρεπε να ισχύσει από το οικονομικό έτος 2015 για να ελαφρυνθούν άμεσα εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες; Θα μας πάει έως τον Ιούνιο του 2016 η «αδράνεια»;
Όχι. Παγκόσμια οι ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων -συνήθως κοινής ωφέλειας- εκτός από τις άλλες δυσμενείς επιπτώσεις που έχουν (ακριβότερες υπηρεσίες, χειρότερη ποιότητα και κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία) οδηγούν τις περισσότερες φορές σε μεγαλύτερη ανεργία.