πολιτική

Δηλώσεις - απόψεις - εκτιμήσεις

Με τη νίκη του, ο λαός της εργασίας έσπρωξε την Ιστορία ένα βήμα πιο πέρα από εκεί όπου μπορεί να την πάει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης.

Μαζί με τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα, ΟΧΙ φώναξαν τα κινήματα σε όλο τον πλανήτη. Η αλληλεγγύη αυτές τις κρίσιμες μέρες ήταν συγκλονιστική.

Το εκπληκτικό «όχι», η εμβάθυνση της Ευρωζώνης και το παιδαγωγικό εργαλείο του Grexit

Η συμφωνία δεν είναι απλώς «επώδυνη», είναι «ταφόπλακα» για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά!

«ΠΑΝΟΥΣιΑΔΑΣ» ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
Συνεχίζονται οι απανωτές επιθέσεις του -συστημικού φερέφωνου- Γ. Πανούση κατά της Αριστεράς, με κύριο στόχο ριζοσπαστικές τάσεις και ρεύματα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, με τα οποία, όπως δήλωσε, «δεν μπορεί να συνυπάρξει». Ο συνεχιστής του κατασταλτικού έργου του Ν. Δένδια, που αναγόρευσε τους μπάτσους σε «θεσμό», «πυροβολεί» καθημερινά τις φωνές που αρνούνται να υποταχθούν στους εκβιασμούς των δανειστών και διαταράσσουν την «αστική ομαλότητα». «Πρέπει να απαλλαγούμε ως χώρα από τους α(σ)κόπως αριστερούς που κάνουν οτιδήποτε για ν’ αποτύχει η Κυβερνώσα Αριστερά ώστε να μπορούν και πάλι να παίζουν τα διπλά-τριπλά σκοτεινά (και συχνά “βρώμικα”) παιχνίδια τους. Έλεος!(...) Ώρα για να ξεδοντιαστούν όλα τα φίδια που απειλούν την κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία», αναφέρει κατά λέξη στο τελευταίο του παραλήρημα-άρθρο! Αντί της στήριξης που απολαμβάνει από το κυβερνητικό κέντρο (επιλογή που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις σφοδρές αντιδράσεις του «όλου ΣΥΡΙΖΑ»), αντί για την ανάθεση της εποπτείας νευραλγικών τομέων όπως είναι η ΕΥΠ, η αποπομπή του προκλητικού ΔΗΜΑΡίτη υπουργού έπρεπε ήδη να είχε γίνει. Πέρα από την προσβολή των αγώνων και των οραμάτων χιλιάδων και χιλιάδων συντρόφων-ισσών, η υπονομευτική τακτική του Πανούση είναι πια ξεκάθαρη και για τους πιο καλοπροαίρετους. Ώρα να κοπεί το κεφάλι του «καθεστωτικού φιδιού» που τρέφει η κυβέρνηση στον κόρφο της! Διαφορετικά, το Μαξίμου συμφωνεί με το αντιδραστικό δηλητήριο που στάζει καθημερινά.

Βενιζέλος, τέλος - Ανασυγκρότηση του «ακραίου Κέντρου»

Και μόνο η ύπαρξη του μνημονίου απέδειξε ότι αυτό δεν ισχύει: από το 2010 το ΑΕΠ κατέρρευσε και το 85% του πληθυσμού έχασε το 25%-100% του εισοδήματός του. Ωστόσο το 15% πλούτισε. Κι όμως αυτό το 15% έχει ακόμη τη δύναμη να παρουσιάζει το μνημόνιο ως εθνικό συμφέρον και άρα ως γενικό καλό. Ποιο είναι λοιπόν το «εθνικό συμφέρον»; Αυτό που συμφέρει το 85% του πληθυσμού ή αυτό που συμφέρει το 15%;

Καθώς στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης τα πράγματα έχουν φτάσει στην κρισιμότερη καμπή, η πλατεία Συντάγματος έχει γίνει πεδίο διαρκών διαδηλώσεων.

Η «βιωσιμότητα» του χρέους είναι φανερό ότι είναι συνώνυμη της εμπέδωσης στο διηνεκές των πολιτικών ακραίας λιτότητας

Η μνημονιακή πολιτική της πενταετίας 2010-2014 οδήγησε σε φθίνουσα συσσώρευση κεφαλαίου (δηλαδή σε συρρίκνωση του παραγωγικού συστήματος), βύθισε την οικονομία σε παρατεταμένη ύφεση που εκμηδένισε τη διαπραγματευτική ισχύ των μισθωτών, αποδυνάμωσε τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις και κατακρήμνισε τους μισθούς.

NΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, προσπαθούν να αξιοποιήσουν την ευκαιρία που δημιουργούν οι δανειστές.

Με μια κίνηση που δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας, οι δανειστές, δηλαδή οι κυρίαρχοι πόλοι του δυτικού ιμπεριαλισμού, κατέστρεψαν οριστικά τη βιτρίνα της υποτιθέμενης διαπραγμάτευσης, αποκαλύπτοντας ότι γι’ αυτούς «το ανώτατο στάδιο της διαπραγμάτευσης είναι ο ωμός εκβιασμός».

Ούτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής «είχε εντολή» να βγάλει τη χώρα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, κι όμως το έκανε

ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ:
Η Φώφη Γεννηματά, ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος και ο Ανδρέας Λοβέρδος διεκδικούν την προεδρία του ΠΑΣΟΚ την Κυριακή 14/6, μετά την αποχώρηση του Βενιζέλου, στο 10ο Συνέδριο του άλλοτε κραταιού κόμματος. Ο πρώην γραμματέας της ΔΗΜΑΡ Θανάσης Θεοχαρόπουλος είναι ο διάδοχος του Κουβέλη στην ηγεσία του κόμματος, έπειτα από την ψηφοφορία στη διάρκεια του 4ου Συνεδρίου της «υπεύθυνης Αριστεράς». Μετά την πρόσφατη εκλογική εξαφάνιση της ΔΗΜΑΡ, και το ΠΑΣΟΚ φαίνεται πως έχει μπει σε ανάλογη πορεία. Έτσι, τα υπολείμματα της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας αναζητούν ρόλο συμπληρώματος σε διάφορα σενάρια ανασύνθεσης της «Κεντροαριστεράς» και -γιατί όχι- δημιουργίας νέων κυβερνητικών σχημάτων, με ή χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι χρεοκοπημένες ιδέες, η πλήρης απαξίωση στα μάτια της κοινωνίας και η ανεπάρκεια των «ενδιάμεσων πολιτικών», σε εποχές άγριας κρίσης του συστήματος, συνηγορούν ότι η κατάσταση αποσύνθεσης του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου μοιάζει μη αναστρέψιμη.

Ή  ότι έχει μεταλλαχθεί. Ή ότι έχει συρρικνωθεί σε μέγεθος και σε οικονομική δύναμη. Ή ότι δεν είναι πια το υποκείμενο που μπορεί να αλλάξει την κοινωνία.

Συνέντευξη του Πέτρου Σταύρου*

(Απομαγνητοφωνημένα αποσπάσματα της ομιλίας του Γιάννη Μηλιού στην εκδήλωση του Rproject στη Θεσσαλονίκη με τίτλο «Σύγκρουση τώρα με τους δανειστές», την Τετάρτη 3 Ιουνίου)

Δέκα χρόνια πριν, η νίκη του αριστερού «όχι» στο δημοψήφισμα για το ευρωσύνταγμα στη Γαλλία άνοιγε τις ελπίδες για βαθιές αλλαγές στο σύστημα της Ευρωζώνης. Ήταν μια πολιτική νίκη δεμένη με τις επιτυχίες του διεθνούς κινήματος ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση. Δέκα χρόνια μετά, οι ελπίδες έχουν διαψευστεί: η ΕΕ παραμένει το «φρούριο» του νεοφιλελευθερισμού, του ρατσισμού, του ιμπεριαλισμού. Δημοσιεύουμε τμήμα της σχετικής συζήτησης μέσα στην Αριστερά στη Γαλλία, με δύο κείμενα από την εβδομαδιαία εφημερίδα «L’anticapitaliste» του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (NPA). Τη μετάφραση έκανε ο Σωτήρης Σιαμανδούρας.

Τις τελευταίες ημέρες ένα μπαράζ δημοσιευμάτων του εγχώριου και διεθνούς Τύπου ζητά «εκκαθαρίσεις» στον ΣΥΡΙΖΑ, αναδεικνύοντας τη διαγραφή ριζοσπαστικών στελεχών του ως προϋπόθεση για να μπορέσει η κυβέρνηση να υπογράψει τη συμφωνία με τους δανειστές.

Παρά την επιμελημένη αισιοδοξία που αποπνέουν οι δηλώσεις στελεχών της διαπραγματευτικής ομάδας της κυβέρνησης ότι «είμαστε πολύ κοντά σε συμφωνία» και τις διαβεβαιώσεις ότι αυτή θα είναι «έντιμη» και θα σέβεται τις «κόκκινες γραμμές», η πραγματική κατάσταση είναι γνωστή σε όλους: οι δανειστές δεν έχουν καμία διάθεση να σεβαστούν κανενός είδους «κόκκινες γραμμές»! Το σύνολο των απαιτήσεών τους παραπέμπει όχι μόνο στο περιβόητο μέιλ Χαρδούβελη, αλλά πάει και πέρα απ’ αυτό. Το μόνο που συζητούν, είναι να μετατεθεί η διαπραγμάτευση για κάποιες εξ αυτών το φθινόπωρο, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει τώρα μια «μεταβατική» συμφωνία που θα κατοχυρώνει όλες τις θεμελιώδεις απαιτήσεις τους.

Κόντρα στις συνεδριακές αποφάσεις, τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και παρά τις αντιδράσεις συνδικάτων, κοινωνικών φορέων, κινημάτων πολιτών και του ίδιου του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται πως προχωρούν κανονικά οι ιδιωτικοποιήσεις του ΟΛΠ και των 14 περιφερειακών αεροδρομίων.

ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ «ΤΕΡΑΣ»:
Στις 10 Ιούνη θα υπάρχει συζήτηση και σχετικό ψήφισμα στο Ευρωκοινοβούλιο όσον αφορά τη Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου ΗΠΑ-ΕΕ (TTIP). Εκεί η Κομισιόν θα έχει αντίθετο ένα πανευρωπαϊκό κίνημα. Ένα κίνημα που έχει αναπτυχθεί ραγδαία τον τελευταίο χρόνο και που το είδαμε να εμφανίζεται δυναμικά στις εκδηλώσεις του Απρίλη ενάντια στην 9η σύνοδο για την ΤΤΙΡ (που έγινε στη Νέα Υόρκη). Αυτό το κίνημα έχει ήδη συγκεντρώσει στην Ευρώπη 1.800.000 υπογραφές κατά της συμφωνίας που θεσμοποιεί την ασυδοσία των «αγορών» πάνω στους λαούς, απαιτώντας τη μη κύρωσή της. Το κίνημα αντίστασης και η Αριστερά στην Ελλάδα δεν γίνεται να υποτιμήσουν αυτή την απειλή. Οφείλουν να κινητοποιηθούν άμεσα, διεκδικώντας από την κυβέρνηση να βάλει βέτο στην ΕΕ, αλλά και την καταψήφιση της συμφωνίας, σε περίπτωση που φτάσει στα εθνικά κοινοβούλια, με στόχο να την μπλοκάρουν.

Είναι εντελώς αναμενόμενο οι άνθρωποι να καταφεύγουν σε προλήψεις και δεισιδαιμονίες όταν η υλική πραγματικότητα δεν έχει άλλη προφανή εξήγηση για τα μέτρα των συγκεκριμένων ανθρώπων ή είναι τόσο δυσμενής ώστε η αλλαγή της να φαντάζει ότι απαιτεί (ή πράγματι να απαιτεί) εξώκοσμη παρέμβαση. Οι ίδιες οι θρησκείες δεν είναι τίποτε άλλο παρά οργανωμένες σε σύστημα -και κοινωνικά και ιστορικά προσδιορισμένες- προλήψεις και δεισιδαιμονίες.

Η διαπραγμάτευση με τους ευρωπαϊκούς «θεσμούς»

Εκδήλωση του Rproject στην ΕΣΗΕΑ στις 19/5/2015

«Ο κ. Βαρουφάκης αναγνώρισε ότι είναι έτοιμος να ξανασυζητήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις. Το μήνυμα είναι πλέον σαφές: η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είναι πια όμηρος της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που αποτελούσε τη βασική ανησυχία του Eurogroup».
Από το κύριο άρθρο της γαλλικής «La Tribune», Τρίτη 12 Μαΐου

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών και οι συμβασιούχοι του ΟΑΕΕ ήταν οι πρωταγωνιστές κινηματικών εκδηλώσεων το διήμερο Δευτέρας - Τρίτης 11-12 Μαΐου.

Δύο κρίσιμες κυβερνητικές αποφάσεις των προηγούμενων ημερών επιβεβαίωσαν ότι η σύγκρουση με το «βαθύ κράτος» και όσους το εκπροσωπούν, δεν βρίσκεται στις προτεραιότητες της κυβέρνησης «με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ». Αντίθετα, η προσχώρηση στην καταστροφική λογική της «συνέχειας του κράτους» και των «ειδικών», αποτελεί τροχοπέδη σε κάθε προσπάθεια ανατροπής της λιτότητας και των κοινωνικών συσχετισμών.

Είναι διεθνής πατέντα του συστήματος να καταφέρεται κατά των δημοσίων υπαλλήλων με κλισέ εκφράσεις: βολεμένοι, υψηλόμισθοι, υπεράριθμοι. Ασφαλώς πρόκειται για ψεύδη που εντάσσονται στην προσπάθεια συνολικής συκοφάντησης του δημόσιου τομέα, προκειμένου να μεταφερθούν όλο και περισσότερες λειτουργίες, και συνακόλουθα να παραχθούν όλο και περισσότερα κέρδη, στον ιδιωτικό τομέα.