Φύλλο Νο 380 (22 Μάρτη 2017)

Οι ευρωπαϊκές ηγεσίες ετοιμάζονται να γιορτάσουν τα 60 χρόνια από τις συνθήκες της Ρώμης (25 Μάρτη 1957), που έθεσαν τα θεμέλια της σημερινής ΕΕ.

Σε κίνδυνο βασικά εργατικά-κοινωνικά δικαιώματα. Ανάγκη απεργιακής-κινηματικής απάντησης

Μετά από πολύμηνο «κρυφτούλι», η κυβέρνηση φαίνεται ότι συμμορφώθηκε –για άλλη μια φορά– με τις απαιτήσεις των δανειστών και προχωρά κανονικά το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, παρά τις όποιες αποκλίσεις στο «καυτό» ζήτημα της ΔΕΗ.

ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΤΗΡΙΑ ΣΤΙΣ ΗΠΑ:
Την Ελλάδα ως «πόλο σταθερότητας» στο κέντρο μιας ευρύτερης περιοχής αστάθειας προέβαλε ο Νίκος Κοτζιάς στις συναντήσεις που είχε την περασμένη εβδομάδα στην Ουάσινγκτον με τον υπουργό Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, Ρεξ Τίλερσον, και τον σύμβουλο εθνικής ασφαλείας του Τραμπ, υποστράτηγο Χέρμπερτ Ρέιμοντ Μακμάστερ. Ο Ν. Κοτζιάς φέρεται, μάλιστα, να παρουσίασε στον Τίλερσον έναν χάρτη της ευρύτερης περιοχής, όπου υπήρχε ζωγραφισμένο ένα τρίγωνο. Στην κορυφή βρισκόταν η Ουκρανία και στις δύο κάτω γωνίες η Λιβύη (αριστερά) και τα κράτη της Συρίας και του Ιράκ (δεξιά), με την Ελλάδα στη μέση, ως μοναδική χώρα σταθερότητας. Η γεωπολιτική αναβάθμιση του ελληνικού καπιταλισμού είναι ύψιστη προτεραιότητα για το Μαξίμου. Η κυβέρνηση Τσίπρα οικοδομεί συστηματικά τον άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, με επίκεντρο τη διπλωματία των υδρογονανθράκων και των ΑΟΖ, πάντα σε στενή συνεργασία με τον αμερικανικό παράγοντα και πάντα με κατεύθυνση τον αποκλεισμό της Τουρκίας από την πρόσβαση στα επίμαχα κοιτάσματα, αδιαφορώντας για τους κινδύνους που εγκυμονεί μια τέτοια μεθόδευση για τους λαούς της γειτονιάς μας. Ο Τίλερσον άλλωστε γνωρίζει άριστα τα ενεργειακά θέματα, καθώς, πριν γίνει υπουργός, ήταν διευθύνων σύμβουλος του ενεργειακού κολοσσού Exxon Mobile, που παρεμπιπτόντως είναι και η εταιρεία που κέρδισε μετά από διεθνή διαγωνισμό (μαζί με την Qatar Petroleum) τα δικαιώματα έρευνας και αξιοποίησης του θαλάσσιου «οικοπέδου 10» της κυπριακής ΑΟΖ.

Θυμόμαστε την «επιτυχία» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να μην υλοποιήσει την περικοπή 400 εκ. ευρώ από το Υπ. Άμυνας που ζητούσε πέρσι η τρόικα. Τώρα, καθώς ξεβράζονται τα σκάνδαλα των εξοπλιστικών προγραμμάτων της περιόδου Σημίτη, η ίδια κυβέρνηση περηφανεύεται για νέες αγορές όπλων, με ποσά που προσεγγίζουν συνολικά τα 4 δισ. στη δεκαετία. Οι λόγοι που επικαλείται είναι οι κίνδυνοι από την ανατολή αλλά και από τον... βορρά! Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.

Είναι τραγική η εμπειρία στο κομουνιστικό κίνημα που λέει ότι το «μισό βήμα μπροστά», το ημιτελές ξεκαθάρισμα μιας στρατηγικής, η αποφυγή της σύνδεσης του στρατηγικού προσανατολισμού με τα ζητήματα της συγκεκριμένης καθημερινής τακτικής, αποτελούν τη συνταγή για μεγάλες πολιτικές ήττες.

Η  ανάγκη συγκρότησης μετωπικών αντιστάσεων στις σχολές είναι πιο σημαντική από ποτέ. Και αυτό όχι λόγω της προώθησης και της ενίσχυσης των φοιτητικών κινητοποιήσεων, αλλά λόγω της διασφάλισης της ύπαρξής τους.

Πάτρα Μηχανολόγοι Μηχανικοί:
O Σύλλογος Μηχανολόγων Μηχανικών είχε πάρει απόφαση μαζί με άλλους συλλόγους να δώσει δυναμικό παρών στην πορεία αλληλεγγύης που έγινε στις 18/3 στο πλαίσιο της καμπάνιας για την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού. Στο πλαίσιο αυτό η Αριστερή Ενότητα συνδιοργάνωσε εκδήλωση με το σχήμα της ΕΑΑΚ στη σχολή, με τίτλο «Σταματήστε το έγκλημα – Ανοιχτά Σύνορα, Σχολεία, Κέντρα φιλοξενίας». Η εκδήλωση ήταν πολύ επιτυχημένη, καθώς συμμετείχαν φοιτητές τόσο από τη σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών όσο και από άλλες σχολές.
Την Παρασκευή 17/3 έγινε συζήτηση όλων των αριστερών σχημάτων του πανεπιστημίου με τίτλο «Επαγγελματικά δικαιώματα-Εργασιακή προοπτική», με στόχο την κοινή συμπόρευση των σχημάτων ΑΡ.ΕΝ, ΕΑΑΚ και ΑΡ.ΔΙ.Ν.. Συναποφασίστηκε ένα συνδικαλιστικό κείμενο, καθώς και τρεις δράσεις.1) Προβολή ταινίας στον χώρο του πανεπιστημίου. 2) Πανελλαδική κινητοποίηση στο Υπουργείο Παιδείας, καθώς υπάρχουν τμήματα στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας που απειλούνται με κλείσιμο. 3) Κινητοποίηση στην Πρυτανεία την Τρίτη 23/3.

Για όλα χρειάζεται πάντα μια καλή αφορμή. Στην περίπτωση που μας ενδιαφέρει εδώ, τον πυροδότη αποτέλεσαν οι προσφυγές δύο γυναικών από τη Γαλλία και το Βέλγιο, οι οποίες απολύθηκαν, διότι αρνήθηκαν να βγάλουν τις μαντίλες στον χώρο εργασίας τους. Ο εσωτερικός δικαστής (σε Γαλλία και Βέλγιο αντίστοιχα) απευθύνθηκε με προδικαστικό ερώτημα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία.

Εκατοστή τεσσαρακοστή δικάσιμος, γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Εξετάζεται η επίθεση της Χρυσής Αυγής σε σπίτι όπου διέμεναν Πακιστανοι εργάτες. Εξέταζεται ο ιδιοκτήτης του σπιτιού κ. Μπιλάλης: «Γυρνώντας, πήρα το κοπέλι από το φροντιστήριο και το αφήνω σπίτι. Όπως εγώ ερχόμουν από την Ιεράπετρα προς το χωριό, είδα περιπολικό και με προσπέρασε και κατάλαβα. Με πήραν οι Πακιστανοί και μου έλεγαν: «Αντρέα, έλα σπίτι, αστυνομία γρήγορα, αστυνομία». Φράσεις αλλόκοτες. Δεν ήξεραν καλά ελληνικά, σπασμένα. Άκουγα από πίσω φωνές και μιλούσαν με φόβο. Βγήκα έξω, άφησα το κοπέλι και τους λέω τι θέλετε και μου λένε τι θέλουν σχεδόν ταυτόχρονα. Και τους λέω αυτό που ψάχνετε είναι στο αντλιοστάσιο. Όταν έφτασα εγώ, είδα μία κατάσταση πολύ άσχημα, κόσμος, αίματα κάτω. Είδα 3 άτομα κάτω. Ο ένας ήταν χτυπημένος στο κεφάλι, ο άλλος στο χέρι και ο τρίτος δεν θυμάμαι. Είχαν διάφορα. Και από χωριανούς ήταν χτυπημένοι. Τουλάχιστον 1-2 άτομα. Μου είπαν ότι ήταν μέσα στην καλύβα στο νάιλον και μαγείρευαν. Και μπήκαν οι άλλοι μέσα και τους είπαν “να φύγετε από εδώ” και τους χτύπησαν».

Αίγυπτος:
Το καθεστώς Σίσι, για να δανειστεί 10 δισ. από το ΔΝΤ, μετά την αύξηση του ΦΠΑ και την περικοπή των επιδοτήσεων στα καύσιμα, περιέκοψε δραστικά και το «επιδοτούμενο ψωμί», που κρατά εκατομμύρια Αιγύπτιους φτωχούς μακριά από την πείνα. Μετά από αυτό το τελευταίο μέτρο, ακολούθησαν μικρές, διάσπαρτες, αλλά οργισμένες διαδηλώσεις σε πολλές εργατογειτονιές σε όλη τη χώρα, ενάντια στο καθεστώς που «μας κλέβει το ψωμί». Άραγε τα «μνημόνια», εκτός από κυβερνήσεις, «καταπίνουν» και δικτατορίες;

Οι εκλογές στην Ολλανδία, μια κεντρική χώρα της ΕΕ, εκλαμβάνονται ως βαρόμετρο, αλλά και ως σήμα για τις εκλογικές τάσεις στην Ευρώπη, λίγους μήνες μετά το Brexit και τη νίκη Τραμπ στις ΗΠΑ, λίγους μήνες πριν τις κρίσιμες εκλογές σε Γαλλία και Γερμανία.