διεθνή

Στο φόντο της αναθέρμανσης της εργατικής αντίστασης στην Ευρώπη, η Γαλλία συγκεντρώνει -για άλλη μια φορά- τα βλέμματα, όπου διεξάγεται η «μητέρα των μαχών», ενάντια στην απόπειρα Μακρόν να αυξήσει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και τα χρόνια εισφορών που απαιτούνται για να είναι πλήρης η σύνταξη. 
 

Ο απερχόμενος πρόεδρος Αναστασιάδης έκλεισε μια δημόσια ομιλία του σε -φαινομενικά τουλάχιστον- ανύποπτο χρόνο και χώρο με έναν τρόπο που ξεσήκωσε αντιδράσεις. 

Λίγο μετά το 20ό συνέδριο του ΚΚ Κίνας, που χαρακτηρίστηκε από την κατοχύρωση της παντοδυναμίας του Σι Γινπίνγκ (βλ. σελ. 26-27), ο Πρόεδρος της Κίνας βρέθηκε αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο κύμα λαϊκής αμφισβήτησης στα 10 χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία.  
 

Οι κοινωνικές αντιστάσεις θερμαίνονται στην Ευρώπη, αλλού εμφανίζονται κλαδικές απεργίες, αλλού ευρύτερες διαδηλώσεις που συνδυάζουν την ανάγκη απάντησης στην κοινωνική κρίση με την ανάγκη απάντησης στην κλιματική κ.ο.κ. 

Η  πτώση της Λιζ Τρας δημιούργησε ιστορικό ρεκόρ (45 μέρες στην πρωθυπουργία) και ένα μεγάλο πονοκέφαλο στον εκδοτικό οίκο που είχε ανακοινώσει για τον Δεκέμβρη την κυκλοφορία ενός νέου βιβλίου για την άνοδό της. Αλλά πέρα και πάνω από αυτά, αποτέλεσε ένα σύμπτωμα μιας τριπλής κρίσης στο Ηνωμένο Βασίλειο, οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής. 
 

«Ο Λούλα νίκησε τον Μπολσονάρο. Ο Λούλα νίκησε! Η νίκη αυτή ανήκει στη βορειοανατολική Βραζιλία, στους ταπεινούς, στις φτωχές γυναίκες, στις μάζες των μαύρων, στην νεολαία που ονειρεύεται. Ας κατέβουμε στους δρόμους της χώρας απόψε! Μας αξίζει να γιορτάσουμε αυτή τη νίκη ενάντια στον φασίστα Μπολσονάρο. Ο λαός αξίζει αυτή τη χαρά… Ζήτω οι εργαζόμενοι και οι καταπιεσμένοι! Ζήτω τα βορειοανατολικά, οι μαύροι, οι εργαζόμενες! Νικήσαμε αυτήν τη μάχη – Και θα νικήσουμε τον πόλεμο!».  
 

Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στη Βραζιλία επεφύλασσε μια σχετική παγωμάρα, καθώς διέψευσε τις προβλέψεις και ανοίγει πλέον όλα τα ενδεχόμενα (εκλογικά και εξωκοινοβουλευτικά) στην προσπάθεια του Μπολσονάρο να παραμείνει στην εξουσία.
 

Μετά από μια σχετική ανάπαυλα τον Σεπτέμβρη, οι απεργίες επιστρέφουν στη Βρετανία, δικαιώνοντας τις εκτιμήσεις όσων προέβλεπαν ότι το απεργιακό «καλοκαίρι της δυσαρέσκειας» θα έχει συνέχεια μέσα στο φθινόπωρο. 
 

Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιταλία επιβεβαίωσε τις σκοτεινές προβλέψεις για νίκη της συνασπισμένης (ακρο)Δεξιάς με πρωτιά των Φρατέλι Ντ’ Ιτάλια, του κόμματος που έχει τις ρίζες του στις διαδοχικές μεταλλάξεις του παλιού MSI (μεταπολεμικοί νοσταλγοί του Μουσολίνι).

Η  εξέγερση στο Ιράν έχει προκαλέσει διεθνή προσοχή και μεγάλη συζήτηση, για σωστούς και λάθος λόγους. 
 

Στο προηγούμενο φύλλο της «Ε.Α.», παρουσιάσαμε αναλυτικά την ξεχωριστή φύση της απειλής που αποτελεί ο Μπολσονάρο στη Βραζιλία, τη δυναμική που δημιουργεί η επανενεργοποίηση του Λούλα αλλά και τη στρατηγική «ταξικής συνεργασίας» την οποία υιοθέτησε ο ηγέτης του PT, όπως και το διάλογο γύρω από την απόφαση του PSOL να μην επιχειρήσει να κατεβάσει μια δική του υποψηφιότητα στις εκλογές. Σε αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε την κατάσταση που διαμορφώνεται στην τελική ευθεία προς τις κάλπες του Οκτώβρη.