ιστορία και παράδοση

Στα διακόσια χρόνια από την επανάσταση του 1821, είναι αναπόφευκτο να γίνει μια σημαντική συζήτηση για το χαρακτήρα εκείνης της σημαντικής επανάστασης, για την πορεία των 200 χρόνων του κράτους που προέκυψε μέσα από αυτήν, με την προσοχή εστιασμένη στις σημερινές προοπτικές του.
 

Από τη χρονιά που εκδόθηκε το βιβλίο του Κορδάτου «Η κοινωνική σημασία της επανάστασης του 1821» (1927) και έσπασε τη μονοκρατορία της εθνικής μυθολογίας, το 1821 συνδέθηκε με τον αντικατοχικό αγώνα του ΕΑΜ και στη συνέχεια με έναν αριστερό λαϊκισμό που πάντα είχε σαν κύριους εχθρούς τους ξένους, την εξάρτηση και τον ιμπεριαλισμό. 
 

«Δεν υπήρξε επανάσταση στην Κύπρο, που θα μπορούσε να θεωρηθεί εσωτερική υπόθεση. Υπήρξε εισβολή, που παραβίασε την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και η εισβολή συνεχίζεται και θα συνεχίζεται, όσο υπάρχουν Έλληνες αξιωματικοί στην Κύπρο...», έλεγε ο Μακάριος στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, στις 19 Ιούλη του 1974. Λίγες μέρες πριν, η ελληνική Χούντα είχε κάνει το πραξικόπημα στην Κύπρο και είχε προσπαθήσει να τον δολοφονήσει. Την επόμενη μέρα επακολούθησε η εισβολή του τουρκικού στρατού...

Η φράση «η 1η Μάη δεν είναι αργία, είναι απεργία» δεν αποτελεί ένα απλό κλισέ. Ειδικά σήμερα που κάποια από τα βασικά αιτήματα της πρωτομαγιάς, ύστερα από σχεδόν ενάμιση αιώνα, τίθενται ξανά υπό διακύβευση. Αυτοί λοιπόν που θέλουν να καταστρατηγήσουν το ιστορικό και πολιτικό περιεχόμενο της 1ης Μάη, είναι οι ίδιοι που απλώς τη στολίζουν με στεφάνια και μιλούν αόριστα για την άνοιξη, την ώρα που οι εργαζόμενοι βιώνουν έναν βαρύ χειμώνα.

Πέρασε μια δεκαετία από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, μια εξέγερση που καθόρισε μια ολόκληρη γενιά. Τη γενιά που είδε στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, ένα φίλο της να πέφτει νεκρός και που αναζήτησε τον εαυτό της μέσα από τους αγώνες ενάντια σε ένα σύστημα που καταπιέζει τη νεολαία, που τσακίζει κάθε προοπτική και που καμιά φορά δολοφονεί. Ο «Δεκέμβρης ήταν ερώτηση και όχι απάντηση» κραύγαζαν οι τοίχοι των Εξαρχείων, όμως, αν δεν επιχειρήσουμε να δώσουμε απαντήσεις, τότε το ερωτηματικό δεν θα γίνει ποτέ θαυμαστικό.

Τ ο ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξε το πιο οδυνηρό, αλλά συνάμα και το πιο ισχυρό φίλτρο μέσα από το οποίο αναδείχθηκαν οι χρόνιες αντιφάσεις εντός του SPD.

Τ ο ημερολόγιο γράφει 16 Οκτωβρίου του 1968, όταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Πόλη του Μεξικού βγαίνουν πρωταθλητές δύο μαύροι αμερικάνοι, ο Τόμι Σμιθ και ο Τζον Κάρλος.

Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973 η κυβέρνηση της Λαϊκής Ενότητας, με επικεφαλής τον Σαλβαδόρ Αλιέντε, ανατράπηκε στη Χιλή από το πραξικόπημα του στρατηγού Αουγκούστο Πινοσέτ.