εργασία

Α κόμη και στο μοίρασμα των ψίχουλων, που προκύπτουν από τα αιματηρά πλεονάσματα, η κυβέρνηση μπόρεσε να είναι ταξική, πονηρή και σατανικά μοχθηρή ταυτόχρονα. Εννοώ τον τρόπο υπολογισμού της 13ης σύνταξης, όπως έχει το θράσος να την αποκαλεί.

Ο ι δημοτικές και οι περιφερειακές εκλογές, καθώς και οι ευρωεκλογές που θα γίνουν τέλη Μάη-αρχές Ιούνη, θεωρούνται πρόβα τζενεράλε των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών, όποτε και αν γίνουν αυτές. Πιθανότατα μάλιστα να καθορίσουν και το χρόνο διεξαγωγής τους. Μέσα λοιπόν σε μια τόσο κρίσιμη προεκλογική περίοδο διεξάγονται οι εκλογές αντιπροσώπων για το 19ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ.

Η  φετινή διαδήλωση της Πρωτομαγιάς θα είναι μια δύσκολη υπόθεση της οργάνωσής της για το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Δεν φταίει το γεγονός ότι θα είναι αμέσως μετά τις αργίες του Πάσχα. Φταίνε η αδυναμία των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να οργανώσουν σοβαρές αντιστάσεις και η αδυναμία της Αριστεράς να πάρει σοβαρές πρωτοβουλίες ενωτικής δράσης και αντίστασης.

Τ ο Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή μαζικό ενωτικό σχήμα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που απαρτίζεται από την ΑΡΣΙ (Αριστερή Συνεργασία Ιατρών), το Νυστέρι, την ΡΕΙ (Ριζοσπαστική Ενότητα Ιατρών) και ανεξάρτητες/τους συναδέλφισσες/φους, συμμετέχει στις εκλογές για την ΕΙΝΑΠ που θα διεξαχθούν σε όλα τα νοσοκομεία της Αθήνας και του Πειραιά στις 26 Φλεβάρη.

Σ ε μα­ζι­κή και από­λυ­τα διεκ­δι­κη­τι­κή εξε­λί­χθη­κε η κι­νη­το­ποί­η­ση των σω­μα­τεί­ων, φο­ρέ­ων και πο­λι­τών την Πέμ­πτη το με­ση­μέ­ρι στην κε­ντρι­κή πλα­τεία της Ζα­κύν­θου, την  οποία ακο­λού­θη­σε πο­ρεία και το­πο­θέ­τη­ση  γι­γα­ντο­πα­νό στο κτί­ριο της πε­ρι­φε­ρεια­κής ενό­τη­τας Ζα­κύν­θου.  

Η  κινηματική απραξία, μαζί με τη συνειδητή καθήλωση που βρίσκουν ευκαιρία να προωθήσουν οι συστημικές, μνημονιακές συνδικαλιστικές δυνάμεις των ΔΑΚΕ, πρώην ΠΑΣΚΕ και παραγώγων, ΣΥΡΙΖΑ, και η οικονομική απελπισία που έχουν φέρει οι μνημονιακές πολιτικές στους εργαζόμενους και που εφαρμόζονται αδίστακτα και απαρέγκλιτα από όλες τις κυβερνήσεις σπρώχνουν σχεδόν το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων στα δικηγορικά γραφεία και στη δικαστική διεκδίκηση, αφού μοιάζουν ως η μόνη ελπίδα να «γίνει κάτι».

Το αίτημα για «μαζικούς διορισμούς ώστε να καλυφθούν όλα τα κενά στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στους δήμους, σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες» μαζί με την «εδώ και τώρα μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων» είναι ζήτημα απολύτως κομβικό για ολόκληρη την κοινωνία, τόσο από την πλευρά των εργαζομένων, για την παύση της εργασιακής «ζούγκλας», όσο και από την πλευρά της χρήσης του δημοσίων υπηρεσιών, που η διάλυση και η κακή τους κατάσταση πλήττουν ακόμη περισσότερο τις εργαζόμενες τάξεις που τις έχουν ανάγκη, ιδιαίτερα σε εποχές κρίσης και φτώχειας.

Π ρόκειται για το μοναδικό νοσηλευτικό ίδρυμα στο νησί και το πιο καινούργιο νοσοκομείο στη χώρα (2012), το τελευταίο που κατασκευάστηκε πριν τη λαίλαπα των μνημονίων και το μόνο που δεν εγκαινιάστηκε ποτέ με τον φανφαρόνικο τρόπο που συνηθίζεται να παραδίδουν οι κρατούντες τις καινούργιες δομές κοινωνικής πρόνοιας, σαν να φτιάχνονται με δικά τους χρήματα και όχι με τις οικονομίες των φορολογούμενων. [...]