διεθνή

Η εξέγερση στο Λίβανο πήρε τη σκυτάλη από την Αλγερία και το Σουδάν, ενώ εξελίσσεται ταυτόχρονα με την πολυπληθή εξέγερση στο Ιράκ που συνεχίζει να μετρά νεκρούς, αλλά κλιμακώνει τη δράση της. Οι διαδηλωτές του Λιβάνου οδήγησαν τον πρωθυπουργό Χαρίρι να ανακοινώσει ένα πακέτο μέτρων και τελικά να παραιτηθεί. Παρ’ όλα αυτά οι εξεγερμένοι παραμένουν στους δρόμους. Αναδημοσιεύουμε τμήματα σχετικού άρθρου του Ομάρ Χασάν, λιβανικής καταγωγής αγωνιστή, μέλους της σοσιαλιστικής οργάνωσης Socialist Alternative στην Αυστραλία, στην εφημερίδα «Red Flag». Τη μετάφραση έκανε η Στέλλα Μούσμουλα και ολόκληρο το άρθρο υπάρχει στο Rproject.gr

«Πληγές» από το παρελθόν

To «μαλακό» Brexit πιο κοντά από ποτέ

Γαλλία:
Έκανε το γύρο του κόσμου η εικόνα συγκρούσεων μεταξύ πυροσβεστών και αστυνομικών στη Γαλλία. Το πυροσβεστικό σώμα, απολαμβάνει και μεγάλη λαϊκή νομιμοποίηση αλλά ταυτόχρονα θεωρείται και «σώμα ασφαλείας», οπότε η καταστολή των πυροσβεστών διαδηλωτών προκάλεσε μεγάλο σοκ. Η κινητοποίηση αφορούσε και τα προβλήματα της υπηρεσίας (εκθέτοντας τον «πράσινο» τάχα Μακρόν) αλλά και το συνταξιοδοτικό, ενάντια στο οποίο έχουν μπει σε κίνηση και άλλοι κλάδοι το τελευταίο διάστημα, μακριά όμως από τα φώτα της δημοσιότητας. Όπως και τα κίτρινα γιλέκα, που η συμμετοχή και η ένταση έχει περιοριστεί, αλλά το γεγονός ότι συνεχίζουν ακόμα, σχεδόν ένα χρόνο μετά το αρχικό ξέσπασμα, λέει πολλά για την κατάσταση πνευμάτων στη Γαλλία του Μακρόν…

Οι εξεγέρσεις στο Εκουαδόρ και τη Χιλή, αλλά και οι εκλογικές αναμετρήσεις σε Βολιβία, Αργεντινή, Ουρουγουάη, επαναφέρουν το διεθνές βλέμμα στη Λατινική Αμερική. Όπου αποδεικνύεται ότι η κρίση των «ροζ κυβερνήσεων» δεν σημαίνει και το «τέλος του δρόμου» και ότι η «νεοφιλελεύθερη παλινόρθωση» δεν είναι ακαταμάχητη τάση-οδοστρωτήρας. Εκλογικές νίκες ή ήττες της κεντροαριστεράς, αποτυχίες της Δεξιάς στην κυβέρνηση, αντιδραστικές και αντιδημοκρατικές τάσεις και διεργασίες, αλλά και εξεγέρσεις των «από κάτω», συνθέτουν ένα ρευστό σκηνικό βαθιάς κρίσης, όπου το πολιτικό-κοινωνικό εκκρεμές συνεχίζει να κινείται ταχύτατα...

Όλα δείχνουν ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας νέας τουρκικής εισβολής στη Συρία, που –ανάλογα με την ένταση και την έκτασή της– μπορεί να προκαλέσει μεγάλες καταστροφές κι αλυσιδωτές αντιδράσεις.

Εικόνες από το πρόσφατο παρελθόν εμφανίστηκαν ξανά στο Εκουαδόρ, όταν απεργοί και διαδηλωτές κατέκλυσαν τους δρόμους, ύψωσαν οδοφράγματα και συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις καταστολής.

Για άλλη μια φορά η «πορτογαλική εξαίρεση» έγινε πρωτοσέλιδο διεθνώς, καθώς το εκλογικό αποτέλεσμα σχολιάζεται από παντού σαν η Πορτογαλία «να ζει σε μια άλλη ήπειρο» (απουσία ακροδεξιάς και ισχυροποίηση της σοσιαλδημοκρατίας).

Ηνωμένο Βασίλειο:
Η πρόταση Τζόνσον προς την ΕΕ για συμφωνημένο Brexit απορρίφθηκε από την ΕΕ ακόμα και ως «βάση συζήτησης», ζητώντας σημαντικές αλλαγές και διευκρινίσεις. Στο μεταξύ η κυβέρνηση Τζόνσον έχει καταθέσει έγγραφο σε δικαστήριο, όπου δηλώνει ότι θα ζητήσει παράταση του Brexit, αν δεν υπάρξει συμφωνία, την ώρα που ο ίδιος ο Τζόνσον δηλώνει και πάλι δημόσια ότι «στις 31 φεύγουμε, με ή χωρίς συμφωνία». Οι Εργατικοί επιμένουν ότι οι εκλογές είναι η λύση, αλλά δεν τις ζητάνε ακόμα. Ενώ οι Φιλελεύθεροι αναζητούν «μεταβατική κυβέρνηση» που θα σταματήσει το Brexit, αλλά στελέχη αυτού του φανατικά ευρωπαϊστικού κόμματος δηλώνουν «χίλιες φορές άτακτη Έξοδο, παρά Κόρμπιν πρωθυπουργό». Στο μεταξύ έγινε η μεγαλύτερη διαδήλωση ως τώρα υπέρ της ανεξαρτησίας της Σκοτίας. Αυτά…

Αίγυπτος: Η πρώτη ρωγμή στο γύψο

Επισφαλής «αποκλιμάκωση» και διλήμματα για τις ΗΠΑ

Ιταλία:
Ο Ματέο Ρέντσι πρωτοστάτησε στην κυβερνητική συμφωνία του Δημοκρατικού Κόμματος με το Κίνημα Πέντε Αστέρων. Απέτρεψε έτσι μια εκλογική αναμέτρηση, στην οποία ο γραμματέας του ΔΚ, Τζινγκαρέτι, θα μπορούσε να απαλλαγεί από τους υποστηρικτές του έκπτωτου ηγέτη του κόμματος στην κοινοβουλευτική ομάδα. Μια βδομάδα μετά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης, ο Ρέντσι ανακοίνωσε τη συγκρότηση ανεξάρτητης ΚΟ, ως προάγγελο νέου κόμματος. Το άχρωμο όνομα «Italia Viva» επιβεβαιώνει αυτό που όλοι ήξεραν: ότι ο Ρέντσι φιλοδοξεί να δημιουργήσει έναν ιταλικό «μακρονισμό» σε πλήρη ρήξη με τις όποιες σοσιαλδημοκρατικές παραδόσεις είχαν επιβιώσει στο Δημοκρατικό Κόμμα. Η δήλωσή του ότι με τη διάσπαση ίσως «διευρυνθεί η κοινοβουλευτική στήριξη» στην κυβέρνηση επιβεβαιώνει ότι στόχος είναι να απορροφηθούν και δυνάμεις της κεντροδεξιάς. Σε ίντριγκες μια χαρά τα έχει πάει ο φιλόδοξος πολιτικός ως τώρα. Αν αυτό αρκεί για να αναστηθεί η πολιτική του καριέρα (σε δοκιμασία κάλπης) μένει να φανεί…

Μετά την αποτυχία του σοσιαλιστικού κόμματος (PSOE) να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας ή να κερδίσει την ψήφο εμπιστοσύνης στη βουλή, η Ισπανία οδηγείται σε εθνικές εκλογές στις 10 Νοεμβρίου.

Το μέλλον του Νετανιάχου κρίνει τις προοπτικές «εθνικής ενότητας»

Μια ομάδα Ινδών αγωνιστών-στριών ταξίδεψε ως το κατεχόμενο κι αποκλεισμένο Κασμίρ, για να καταγράψει και διαδώσει την αλήθεια για την κατάσταση εκεί τους τελευταίους μήνες. Η Kavita Krishnan, πολιτικό στέλεχος της ινδικής Αριστεράς και του γυναικείου κινήματος, που συμμετείχε στην αποστολή, έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό Jabocin. Εδώ παραθέτουμε αποσπάσματα από όσα είπε. Ολόκληρη η συνέντευξη υπάρχει στο Rproject.gr

Τους τελευταίους μήνες η επιθετικότητα του ισραηλινού κράτους έχει ενταθεί.

Κολομβία:
Δύο από τα κορυφαία στελέχη των FARC, που συμμετείχαν στις ειρηνευτικές διαδικασίες, ανακοίνωσαν την επανέναρξη της ένοπλης πάλης. Αν και δεν εκφράζουν όλη την οργάνωση (που έχει μετατραπεί σε νόμιμο πολιτικό κόμμα), έχουν κύρος και κυρίως απευθύνονται στις πολλές διάσπαρτες ομάδες που σταμάτησαν τη δράση τους, αλλά δεν «κατέβηκαν από τα βουνά». Οι δύο βετεράνοι αντάρτες περιέγραψαν μια διαφορετική λειτουργία των FARC, που θα περιορίζεται αποκλειστικά στην αυτοάμυνα. Αυτή η είδηση κυκλοφόρησε διεθνώς. Δεν είχαν κυκλοφορήσει όμως πολλές, σχεδόν καθημερινές, «μικρές» ειδήσεις που προηγήθηκαν ανάμεσα στην ειρηνευτική συμφωνία και τη σημερινή εξέλιξη: Τις αναρίθμητες (παρα)κρατικές δολοφονίες είτε πρώην ανταρτών είτε αγροτών ακτιβιστών που κλιμακώθηκαν σε επίπεδα «Λευκής Τρομοκρατίας» από όταν τερματίστηκε ο εμφύλιος. Κάπως έτσι άλλωστε είχε καταρρεύσει και η τελευταία φορά που σοβαρό τμήμα των FARC είχε δεχτεί να παραδώσει τα όπλα αντί «εγγυήσεων», που παραβιάστηκαν αμέσως…

Μ ε την ορκωμοσία της νέας συγκυβέρνησης του Κινήματος Πέντε Αστέρων (Κ5Α) με το Δημοκρατικό Κόμμα (PD) οριστικοποιήθηκε η πτώση της Λέγκας από την κυβέρνηση και η επιστροφή της στα έδρανα της αντιπολίτευσης για το άμεσο μέλλον.

Η πολιτική κρίση στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει χτυπήσει «κόκκινο».

Εδώ και τρεις μήνες, από τον Ιούνιο, το Χονγκ Κονγκ συγκλονίζεται από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις της ιστορίας του. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν βγει στους δρόμους, απεργούν και συγκρούονται βίαια με την αστυνομία. Συμμετέχουν εργάτες, εκπαιδευτικοί, δικηγόροι, υπάλληλοι ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, φοιτητές, μαθητές, μέχρι και πιλότοι της τοπικής αεροπορικής εταιρίας.

Πορτογαλία:
Μια απεργία οδηγών βυτιοφόρων, που διεκδικούσαν αύξηση του βασικού μισθού από 630 ευρώ στα 900 (κι αυτό σταδιακά, ως το 2022), έδειξε τα όρια του κυβερνητικού «προοδευτισμού» στην Πορτογαλία. Η κυβέρνηση των Σοσιαλιστών (που στηρίζεται στην κοινοβουλευτική ανοχή του ΚΚ Πορτογαλίας και του Μπλόκο) μπορεί να αύξησε τον άθλιο κατώτατο μισθό, αλλά στύλωσε αμέσως τα πόδια μπροστά σε μια μαχητική διεκδίκηση, που επιδίωκε να «ξεχειλώσει» προς τα πάνω τις μισθολογικές αυξήσεις, σε επίπεδα αξιοπρέπειας. Δεν το συζητούσε καν, παρά μόνο κατασυκοφαντούσε τους «εγωιστές» (καθώς η απεργία ήταν πετυχημένη και τα πρατήρια άδειαζαν). Όταν δεν έπιασε η συκοφάντηση, η «προοδευτική» κυβέρνηση έδειξε τα δόντια της: Ο στρατός κινητοποιήθηκε ως απεργοσπαστικός μηχανισμός και κηρύχθηκε πολιτική επιστράτευση των απεργών, με ποινή απόλυσης και φυλάκισης ως 2 χρόνια για όποιον τολμούσε να συνεχίσει την απεργία…

Μ ετά την κατάρρευση της Τερέζα Μέι, το καλοκαίρι οι Συντηρητικοί ανέδειξαν στην ηγεσία τους –και στην πρωθυπουργία του Ηνωμένου Βασιλείου– τον Μπόρις Τζόνσον.

Ο Ματέο Σαλβίνι προχώρησε τελικά στη διάρκεια του καλοκαιριού στην προαναγγελθείσα από καιρό (και σχεδιασμένη εδώ και περισσότερο καιρό με τις ευλογίες του Στιβ Μπάνον) κίνηση.

Σουδάν:
Καταρχήν δεκτή έγινε η συμφωνία που πρότεινε η Αφρικανική Ένωση στο Σουδάν. Σύμφωνα με αυτή, το Στρατιωτικό Συμβούλιο και οι Δυνάμεις της Διακήρυξης για Ελευθερία κι Αλλαγή θα συγκροτήσουν ένα 11μελες όργανο (με εξουσίες προέδρου), με σύνθεση 5-5 και ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής, το οποίο όμως θα διαμορφώνει «στρατιωτική» πλειοψηφία τους πρώτους 20 μήνες και θα αντικατασταθεί από «πολιτική πλειοψηφία» τους επόμενους 16, στην τελική ευθεία προς τις πρώτες ελεύθερες εκλογές. Προβλέπεται και μια ανεξάρτητη έρευνα για τις σφαγές διαδηλωτών. Είναι ένας «ανέντιμος συμβιβασμός» που, αν και τμήμα του κινήματος αποδέχεται ως «αποτροπή αιματοχυσίας», συγκεντρώνει την εναντίωση πολλών αγωνιστών, ιδιαίτερα όσων έστησαν τις «Επιτροπές Γειτονιάς» κι έδρασαν σ’ αυτές, ειδικά στις εργατογειτονιές γύρω από το κέντρο της πρωτεύουσας. Ενώ η φήμη που διέρρευσαν οι στρατηγοί για ματαιωμένο πραξικόπημα από οπαδούς του πρώην δικτάτορα Μπασίρ, ίσως είναι ένα επικοινωνιακό κόλπο για να εμφανιστούν ως «εγγυητές της ασφάλειας» και να αποσπάσουν ακόμα περισσότερα (κυρίως να αποφύγουν την έρευνα για τα εγκλήματά τους…).

Στη σκληρή πανευρωπαϊκή εικόνα των πρόσφατων ευρωεκλογών, το σκορ της Ανυπότακτης Γαλλίας (6,31%) είναι από αυτά που διασώθηκαν. Aθροιστικά με άλλα ψηφοδέλτια, όπως του ΚΚ Γαλλίας (2,5%), δείχνουν την ύπαρξη μιας ορατής ριζοσπαστικής Αριστεράς σε σύγκριση με την κατάσταση σε άλλες χώρες.

Το ερώτημα για το ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση στην Ισπανία παραμένει ανοιχτό, αφού από την 28η Απρίλη, που πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές, δεν έχει γίνει ακόμα κατορθωτό να σχηματιστεί κυβέρνηση.

Στα τέλη Ιουνίου έγινε στην Οσάκα της Ιαπωνίας η σύνοδος των G20, δηλ. η συνάντηση των ηγετών των 20 μεγαλύτερων καπιταλιστικών οικονομιών του πλανήτη.

Η θητεία Μπολσονάρο έχει ξεκινήσει με ταραχώδη τρόπο, «φωτίζοντας» τους κινδύνους που φέρνει η παρουσία ενός νεοφασίστα στην κυβέρνηση, αλλά (κυρίως) τις δυνατότητες που αποδεικνύεται ότι υπάρχουν για αντίσταση.

Ηνωμένο Βασίλειο:
Μετά την παραίτηση της Τερέζα Μέι, οι Τόρηδες έχουν μπει στη διαδικασία «προκριματικών» για την εκλογή νέου ηγέτη του κόμματος και πρωθυπουργού. Το τελικό ζευγάρι είναι ο Μπόρις Τζόνσον και ο Τζέρεμι Χαντ. Ο δεύτερος υπήρξε «ευρωπαϊστής» στο δημοψήφισμα, όμως άλλαξε γνώμη λόγω «της αλαζονείας της Κομισιόν» και πλέον ισχυρίζεται ότι το Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να «ανθίσει» ακόμα και με άτακτο Brexit. Όσο για τον Μπόρις; Είναι φανατικός οπαδός του Brexit εξαρχής, αλλά κυρίως ένας ακροδεξιός καραγκιόζης. Το γεγονός ότι τα αρχικά του βγάζουν το παρατσούκλι «Bo-jo», συνώνυμο του κλόουν στις αγγλόφωνες χώρες, δεν έχει περάσει απαρατήρητο από την κοινή γνώμη και τα ΜΜΕ όλα αυτά τα χρόνια. Κι όμως, ο «Μπόζο» είναι σήμερα το μεγάλο φαβορί να κυβερνήσει το Ηνωμένο Βασίλειο…

Ιράν: Η κλιμάκωση της αμερικανικής επιθετικότητας απειλεί την ειρήνη