διεθνή

Η εξέγερση στο Σουδάν αντιμετωπίζει προκλήσεις «ζωής ή θανάτου».

Αλγερία:
Επί 17 βδομάδες, οι Αλγερινοί συνεχίζουν να διαδηλώνουν (εν μέσω και κάποιων απεργιών) κάθε Παρασκευή με σύνθημα «Φύγετε όλοι σας!» και «Όχι εκλογές με αυτήν τη συμμορία στην εξουσία!». Ήδη ο αρχικός σχεδιασμός του καθεστώτος για εκλογές στις 4 Ιούλη ματαιώθηκε. Οι εκλογές αναβλήθηκαν επ’ αόριστον, με κρατικό αξιωματούχο να δηλώνει στο Reuters ότι «θα ήταν αδύνατο να τις διοργανώσουμε επιτυχώς». Μια μικρή επιτυχία (που δείχνει ότι το καθεστώς δεν έχει χτίσει καμία «συναίνεση» μετά την πτώση του Μπουτεφλίκα), αλλά ο αγώνας συνεχίζεται καθώς η «κλίκα» παραμένει στην εξουσία επ’ αόριστον. Εν τω μεταξύ, στις διαδηλώσεις εμφανίζονται πλέον και σουδανικές σημαίες, με αρκετά συνθήματα των Αλγερινών να αποδίδουν τιμές στους «μάρτυρες στο Σουδάν»…

Σ την Ιταλία, προχώρησαν εσχάτως σε μια πρωτότυπη εφεύρεση –τις μηχανές του εσπρέσο που θα φτύνουν ταυτόχρονα και... λιρέτες.

Ο ι εθνικές εκλογές στη Δανία κατέγραψαν κάποιες τάσεις που έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.

O Πέδρο Σάντσες έχει λάβει την εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση που θα ζητήσει τη ψήφο εμπιστοσύνης από την ισπανική βουλή.

Όταν τα στενά από όπου διέρχεται το 30% του πετρελαίου διεθνώς μετατρέπονται σε επικίνδυνο μέρος (διαδοχικά κρούσματα σαμποτάζ κι επιθέσεις σε τάνκερ) και πεδίο αντιπαράθεσης (με συζητήσεις για στρατιωτικά μέτρα «προστασίας»), η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι.

Οι ευρωεκλογές έχουν μια ιδιαιτερότητα. Είναι άθροισμα διαφορετικών εκλογικών αναμετρήσεων που συνήθως έχουν χαρακτήρα «δημοψηφίσματος» για την κυβέρνηση σε κάθε χώρα, και συχνά η εμφάνιση μιας τάσης σε κάποιες χώρες αναιρείται σε κάποιες άλλες. Με αυτό ως δεδομένο, προκύπτει ωστόσο μια «μεγάλη εικόνα», που φωτίζεται από κάποιες εξελίξεις σε σημαντικά μεγάλα κράτη-μέλη.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο το Κόμμα του Brexit πρώτευσε στις ευρωεκλογές με 30%, παρότι είχε διάρκεια ζωής μόλις μερικών εβδομάδων. Δεύτεροι ήρθαν οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες με 19,8%, τρίτοι και καταϊδρωμένοι οι Εργατικοί με 14%, τέταρτοι οι Πράσινοι με 11,8%, ενώ το κυβερνητικό δεξιό κόμμα των Τόρις γνώρισε τη μεγαλύτερη συντριβή της ιστορίας του καθώς έμεινε στο 8,9%.

Σαουδική Αραβία:
Τρεις διαδοχικές σύνοδοι (αραβικών κρατών, μουσουλμανικών κρατών κλπ) έγιναν μέσα σε λίγες μέρες στη Μέκκα της Σαουδικής Αραβίας. Μετά το σαμποτάζ σε πετρελαιαγωγά πλοία στον Κόλπο (το Ιράν αρνείται κάθε συμμετοχή) και την επίθεση με drones σε πετρελαϊκές εγκαταστάσεις στη Σ. Αραβία (ανέλαβαν την ευθύνη οι Υεμένιοι αντάρτες Χούθι, που μάχονται ενάντια στη βάρβαρη σαουδαραβική επίθεση στη χώρα τους) ο βασιλιάς Σαλμάν επιχειρεί να χτίσει ένα «αραβικό μέτωπο απέναντι στην ιρανική απειλή» και κατόρθωσε να σύρει πίσω όλα τα καθεστώτα (εκτός του Ιράκ που καταψήφισε και του Κατάρ που διαφοροποιήθηκε κατόπιν εορτής δηλώνοντας τη διαφωνία του με τις αποφάσεις). Η προσπάθεια των Σαούντ συμπίπτει με την κλιμάκωση των αμερικανικών κυρώσεων εις βάρος πλέον και όσων συνεχίζουν να προμηθεύονται ιρανικό πετρέλαιο. Η εγκληματική κι επικίνδυνη προσπάθεια απομόνωσης-στραγγαλισμού του Ιράν προχωράει…

Ανακοίνωση της οργάνωσης Αντικαπιταλίστας

ολόκληρο στο Rproject.gr

Οι μαζικές κινητοποιήσεις στο Σουδάν συνεχίζονται μετά την ανατροπή του δικτάτορα Μπασίρ, με στόχο τη μετάβαση της εξουσίας από το στρατιωτικό συμβούλιο σε μια πολιτική κυβέρνηση. Στις 15 Μάη οι στρατηγοί «πάγωσαν» τις διαπραγματεύσεις, καταγγέλοντας την εξάπλωση των οδοφραγμάτων των διαδηλωτών σε πολλούς δρόμους της πόλης, κι ενώ μια παραστρατιωτική επίθεση είχε σκοτώσει διαδηλωτές. Μια νέα επίθεση στα οδοφράγματα αποκρούστηκε από μια ανθρώπινη αλυσίδα και υπό την απειλή των εργαζομένων στα αεροδρόμια ότι θα αποκλείσουν τον εναέριο χώρο της χώρας αν δεν υποχωρήσει ο στρατός. Τελικά οι διαπραγματεύσεις ξανάρχισαν, αλλά αυτή τη διαφορά διακόπηκαν από την αντιπολίτευση, που καταγγέλει την αδιαλλαξία των στρατηγών (επιμένουν σε πλειοψηφία στρατιωτικών στο νέο μικτό Συμβούλιο και σε στρατηγό επικεφαλής του). Όμως έξω από την αίθουσα των διαπραγματεύσεων βρίσκονται τα πιο ελπιδοφόρα και σημαντικά νέα: Εκεί που το μαζικό κίνημα δεν κάμπτεται, αλλά και επιχειρεί να οργανωθεί. Αναδημοσιεύουμε από τη βρετανική εφημερίδα Socialist Worker, μια σχετική ανταπόκριση της Αν Αλεξάντερ, συγγραφέα του «Ψωμί, Ελευθερία, Κοινωνική Δικαιοσύνη: Οι εργάτες και η αιγυπτιακή επανάσταση».

Βραζιλία:
Η πρώτη μάχη του κινήματος με τον Μπολσονάρο ξεκίνησε στη Βραζιλία. Συνδυάζοντας τον νεοφιλελευθερισμό (30% περικοπή δαπανών για τα πανεπιστήμια) με την ακροδεξιά ιδεολογία (στόχευση κυρίως σε ανθρωπιστικές επιστήμες και τμήματα που… «βγάζουν μαρξιστές»), η κυβέρνηση επιτίθεται στη δημόσια παιδεία. Στις 15 Μάη, μια πανεκπαιδευτική απεργία κατέβασε εκατομμύρια διαδηλωτές στους δρόμους της Βραζιλίας. Σχολεία, τεχνικές σχολές, πανεπιστήμια οργανώνουν εκατοντάδες συνελεύσεις, ενώ εκπαιδευτικοί, φοιτητές και αλληλέγγυοι διαδήλωσαν μαζί. Η Παιδεία είναι ο «χώρος» που θεωρούνταν εξαρχής «κάστρο» του αντιφασισμού (γι’ αυτό και μπήκε στο στόχαστρο των ρητορικών επιθέσεων του Μπολσονάρο από τις εκλογές ακόμα). Αν και πρόκειται γι’ αυτόν τον «προνομιακό» χώρο, το μέγεθος της κινητοποίησης που πέτυχε, είναι μια πρώτη απάντηση στο μετεκλογικό ερώτημα για «το μέγεθος της ήττας στη Βραζιλία». Η συνέχεια (και από το κίνημα και από τον τρόπο αντίδρασης του Μπολσονάρο) θα δείξει περισσότερα. Αλλά οι εικόνες των πλημμυρισμένων δρόμων προκάλεσαν ξανά χαμόγελα…

Από ένα πικρό-σατυρικό άρθρο («Οι συμμετοχές στη Γιουροβίζιον που αξίζουν το τίμημα της σφαγής Παλαιστινίων») μάθαμε ότι το τραγούδι της Φιλανδίας λεγόταν «Look away» («κοίτα αλλού»). Ο τίτλος αυτού του τραγουδιού λέει –άθελά του– όλη την αλήθεια της σκοπιμότητας του φετινού μουσικού διαγωνισμού στο Ισραήλ.

Στις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στην «ξεχασμένη» Ουκρανία στα τέλη Απριλίου, προέκυψε αποτέλεσμα «έκπληξη», καθώς ο μέχρι πρότινος πρόεδρος, εκλεκτός της Δύσης, νεοφιλελεύθερος, ολιγάρχης και φανατικός αντι-ρώσος Πέτρο Ποροσένκο υπέστη συντριπτική ήττα από τον μέχρι χθες διάσημο μεν, αλλά μόνο ως πρωταγωνιστή τηλεοπτικής σειράς, Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Στον τελικό γύρο ο Ζελένσκι συγκέντρωσε το 73% των ψήφων έναντι μόλις 24% του απερχόμενου προέδρου.

Τα γεγονότα της 30ής Απρίλη στη Βενεζουέλα αποτέλεσαν την τρίτη αποτυχημένη απόπειρα του Γκουαϊδό να προκαλέσει την ανατροπή της κυβέρνησης της χώρας.

Γαλλία: Τα Κίτρινα Γιλέκα διαψεύδουν κάθε προγνωστικό (που τα συνοδεύει από τις… αρχές Δεκέμβρη) και συνεχίζουν. Η διαδήλωση στις 27 Απρίλη πήρε χαρακτηριστικά πρωτόλειας ενότητας (με κάποιες συνδικαλιστικές οργανώσεις και αρκετά κόμματα της Αριστεράς να καλούν από κοινού με τα Κίτρινα Γιλέκα στην κινητοποίηση). Ακολούθησε η μαζική Πρωτομαγιά, όπου ο βασικός κορμός των συνδικάτων κατέβηκε στο δρόμο και πλαισιώθηκε και από τα «Γιλέκα». Αυτή η συμπόρευση ενόχλησε και προκάλεσε μια άγρια καταστολή, που δεν έχει ξανασυμβεί σε οργανωμένη από τα συνδικάτα κινητοποίηση. Είχαν προηγηθεί τα μέτρα του Μακρόν (κάποιες «θολές» φοροελαφρύνσεις, αναπροσαρμογή των χαμηλότερων συντάξεων με βάση τον πληθωρισμό κλπ) και η εικόνα «μεταμέλειας» και «ταπεινότητας» την οποία θέλησε να παρουσιάσει. Ήταν σημάδι αδυναμίας, δεν έπεισε τους Γάλλους να σταματήσουν να διαδηλώνουν, ενώ η καταστολή αποκάλυψε την υποκρισία του. Στις 9 Μάη γίνεται απεργιακή κινητοποίηση των συνδικάτων…

Τριχοτόμηση της Δεξιάς, νίκη των Σοσιαλιστών, διλήμματα για την Αριστερά

Τοπικές εκλογές σε Αγγλία και Βόρεια Ιρλανδία

Γιουροβίζιον στο Ισραήλ

Στην κρίσιμη ευρωπαϊκή σύνοδο της 10ης Απρίλη, τα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ συμφώνησαν να δοθεί στο Λονδίνο μια 6μηνη παράταση, παρότι δεν κατατέθηκε από την κυβέρνηση Μέι κάποιο σχέδιο που να πείθει τους Ευρωπαίους ηγέτες ότι η παράταση έχει νόημα.

Αν ήταν αντικαθεστωτικός ή διαφωνών είτε στη Ρωσία είτε στην Κίνα ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα εχθρική με τη Δύση, τότε θα παρουσιαζόταν ως ήρωας σε όλα τα ΜΜΕ.

Οι Αντικαπιταλίστας μαζί με την Ενωμένη Αριστερά

Οι ισραηλινές εκλογές έβγαλαν «απαρτχάιντ» ενώ ο Τραμπ προετοιμάζει τη «Λύση του Αιώνα»

Μεξικό:
Στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού, στα μακιλαδόρες, τα εργοστάσια-κάτεργα που έγιναν συνώνυμο του πιο ασύδοτου νεοφιλελευθερισμού, η απεργία διαρκείας σε 92 μονάδες ήταν από μόνη της σπουδαία είδηση. Η νίκη της είναι ακόμα σπουδαιότερη: Ενάντια στην πιο άγρια εργοδοσία, εκτός «θεσμικής προστασίας», 60.000 εργάτριες κι εργάτες κέρδισαν 20% αυξήσεις και ετήσιο μπόνους 32.000 πέσος (1.670 δολάρια)! Βελτιώνουν τις ζωές τους, ενώ με τον αγώνα και τη νίκη τους στέλνουν μήνυμα στους «αόρατους» εργάτες της επισφάλειας διεθνώς…

Οι εξεγέρσεις ανέτρεψαν τους δικτάτορες σε Αλγερία και Σουδάν

«Κι ας μην το θέλει ο Μακρόν είμαστε εδώ!»

Ελάχιστες εβδομάδες μετά το φετινό της συνέδριο, η ISO στις ΗΠΑ, με την ενθάρρυνση ή την ανοχή της εκλεγμένης σε αυτό το συνέδριο ηγεσίας της, μπαίνει σε πορεία αυτοδιάλυσης.

Η κοινωνική οργάνωση Mediterranea ανακοίνωσε πρόσφατα ότι το διασωστικό Mare Jonio αφέθηκε ελεύθερο. Το πλοίο είχε κατασχεθεί από τις Αρχές και η επίθεση εναντίον του είχε προκαλέσει διαδηλώσεις αλληλεγγύης στην Ιταλία. Πρόκειται για μια υπόθεση που απέκτησε κεντρική πολιτική διάσταση στη γειτονική χώρα.

Ουκρανία:
Στην εκλογική σύγκρουση μεταξύ του Ποροσένκο (ο ολιγάρχης που ανήλθε στην προεδρία της Ουκρανίας πάνω στα «ερείπια» των παλιότερων ολιγαρχών) και της Γιούλια Τιμοσένκο (η πιο παλιά κι ανθεκτική καραβάνα στις ενδο-ολιγαρχικές κόντρες) επικράτησε ο πρώτος. Μόνο που τελικά αποδείχθηκε μάχη για… τη 2η θέση. Ο Ποροσένκο με 16% έναντι του 13,4% της αντιπάλου του περνά στο δεύτερο γύρο. Εκεί θα αντιμετωπίσει τον κωμικό Βολοντιμίρ Ζελένσκι, που στις εκπομπές του σατιρίζει τη διαφθορά και συγκέντρωσε στον πρώτο γύρο σχεδόν διπλάσιο ποσοστό (30%)! Πρόκειται σίγουρα για εκλογική έκφραση της γενικευμένης αποστροφής απέναντι στην κυριαρχία των ολιγαρχών στην πολιτική ζωή. Αλλά το γεγονός ότι αυτή εκφράστηκε με τέτοιον τρόπο (ο Ζελένσκι «έστησε κόμμα» με το όνομα της εκπομπής του λίγο πριν τις εκλογές, δεν μπήκε καν στη διαδικασία πχ του ιταλού Γκρίλο να φτιάξει έγκαιρα κάποιου τύπου έστω στρεβλό «δίκτυο» ή «κίνημα») δείχνει και τον εκφυλισμό της πολιτικής…