διεθνή

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Εκλογικής Υπηρεσίας της Χιλής, μετά την καταμέτρηση του 99,99% των ψήφων, ο Γκάμπριελ Μπόριτς κέρδισε 4.620.671 ψήφους ή 55,87%. Ο Χοσέ Αντόνιο Καστ έλαβε 3.649.647 ψήφους ή 44,13%. Υπήρχαν 70.272 άκυρα (0,84%) και 23.944 λευκά (0,29%). Η συμμετοχή ήταν σπάνια υψηλή στο 55,68%. 
 

Η Ουκρανία έχει αναδειχθεί πλέον ως ένα μια από τις πιο επικίνδυνες «εστίες» στον πλανήτη, πλάι στην Ταϊβάν. Αυτές οι δύο χώρες, έχουν τη δυστυχία να αποτελούν «σημεία δοκιμασίας» για τον ρωσο-αμερικανικό και τον κινεζο-αμερικανικό ανταγωνισμό αντίστοιχα.

Έχει ξεσπάσει μια αμιγώς πολιτική αντιπαράθεση, όπου τα οικονομικά προβλήματα είναι απλώς αφορμή ή ευκαιρία για επιτάχυνση άλλων εξελίξεων.

Το πρώτο κύμα της σουδανικής επανάστασης, αφού ανέτρεψε το δικτάτορα Ομάρ Μπασίρ και τον επίδοξο διάδοχό του, στρατηγό Ιμπν Αούφ, είχε λήξει με το συμβιβασμό του καλοκαιριού του 2019: η πολιτική ηγεσία του κινήματος είχε αποδεχτεί τη «συγκατοίκηση» με τους στρατιωτικούς σε ένα «Κυρίαρχο Συμβούλιο», υπό τον στρατηγό Μπουρχάν.   
 

Η Χιλή οδεύει στην πιο πολωμένη εκλογική μάχη μετά την πτώση του Πινοσέτ. Με τα παραδοσιακά μπλοκ της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς αποδυναμωμένα, στο δεύτερο γύρο θα αναμετρηθούν ο ακροδεξιός Χοσέ Αντόνιο Καστ (27,9%) και ο Γκάμπριελ Μπόριτς, υποψήφιος της ριζοσπαστικής Αριστεράς (25,8%).
 

Αν υπάρχει κάτι που είναι βέβαιο για την περίοδο στην οποία βρίσκεται ο κόσμος, είναι ότι απαγορεύονται οι βεβαιότητες. Αυτή η πραγματικότητα όσον αφορά τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις, αφορά και την πορεία της ακροδεξιάς διεθνώς.

Το πιο συγκλονιστικό με τα Pandora Papers -μια τεράστια συλλογή χρηματοοικονομικών εγγράφων που διέρρευσαν στη Διεθνή Κοινοπραξία Ερευνητικών Δημοσιογράφων- δεν είναι ο τεράστιος όγκος των αποκαλύψεων που περιέχουν. 

H AUKUS, η τριμερής στρατηγική συνεργασία Αυστραλίας-Βρετανίας-ΗΠΑ, αποτελεί την πιο «θορυβώδη» αναγγελία μιας νέας εποχής στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα και τους διεθνείς ανταγωνισμούς. Δε χρειάζεται καν προσπάθεια τεκμηρίωσης ο ισχυρισμός ότι στρέφεται ενάντια στην Κίνα -είναι κοινή παραδοχή. 
 

Οι εκλογές στη Γερμανία έχουν πάντοτε εξαιρετικό ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα φέτος, όπου μετά από την 15ετή ηγεμονική παρουσία της Μέρκελ, επικρατεί μεγάλη ρευστότητα. Η Χριστιανοδημοκρατία βρίσκεται σε πιο επισφαλή θέση από το πρόσφατο παρελθόν, με αποτέλεσμα πολλές δημοσκοπικές διακυμάνσεις (τελευταία εξέλιξη η αιφνίδια «πρωτιά» του SPD για πρώτη φορά σε δημοσκόπηση εδώ και πάρα πολλά χρόνια) και αβεβαιότητα για το αποτέλεσμα της κάλπης. Στο επόμενο φύλλο της «Ε.Α.» θα επανέλθουμε, έχοντας τη γνώση των αποτελεσμάτων. Προς το παρόν, αναδημοσιεύουμε αυτό το άρθρο από την εφημερίδα Red Flag. Εστιάζει στους Γερμανούς Πράσινους, που ανεξαρτήτως τελικής κατάταξης, αναμένεται να συγκεντρώσουν τα φώτα της δημοσιότητας το βράδυ των εκλογών και να αποτελέσουν κεντρικό «παίκτη» στις συζητήσεις συγκρότησης κυβέρνησης. Αλλά δίνει και μια σύντομη εικόνα για την κατάσταση των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων στην τελική ευθεία προς την κάλπη. 
Τη μετάφραση έκανε η Στέλλα Μούσμουλα.

Από την πρώτη μέρα της πτώσης της Καμπούλ, ξεκίνησε μια συντονισμένη μιντιακή επιχείρηση έμμεσου ξεπλύματος του 20ετούς πολέμου. Καθώς είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιχειρήσει κανείς να ωραιοποιήσει άμεσα την κατάσταση στο Αφγανιστάν τα τελευταία 20 χρόνια, η μέθοδος που επιλέχθηκε υπήρξε πιο έμμεση: μια υπέρμετρη και διάχυτη «ανησυχία» για το «τι θα γίνει τώρα». 
 

Σύμφωνα με το θρύλο, ο Μουλάς Ομάρ ίδρυσε τους Ταλιμπάν όταν είδε δύο ισλαμιστές πολέμαρχους να διεξάγουν μάχη με τεθωρακισμένα με επίδικο το ποιος από τους δύο θα κακοποιούσε σεξουαλικά ένα νεαρό αγόρι. 

Η επόμενη μέρα του Αφγανιστάν απασχολεί ήδη τη διεθνή συζήτηση, τόσο από τη γεωπολιτική σκοπιά, όσο και από τις εξελίξεις στο εσωτερικό της πολύπαθης χώρας. 
 

Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που κάνουν επισφαλή την εκτίμηση ότι «οι Ταλιμπάν επέστρεψαν» και ότι θα έχουμε μια επανάληψη της περιόδου 1996-2001. 
 

Δύο μήνες μετά τη διεξαγωγή των κυπριακών βουλευτικών εκλογών και μιας και η σκόνη τους έχει πλέον κατακάτσει, πάμε να δούμε ποια είναι τα συμπεράσματα για την αριστερά και για τον κόσμο της εργασίας και ποια είναι τα πιθανά σενάρια συμμαχιών μέχρι τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές που είναι προγραμματισμένες για το 2023.