διεθνή

Μετά από εβδομάδες θηριωδών διαδηλώσεων, που θύμισαν αραβική άνοιξη, το καθεστώς στην Αλγερία επιχειρεί μια σειρά από ελιγμούς για να διασωθεί.

Οι πιο συστηματικοί αναγνώστες αυτής τη εφημερίδας θα έχουν κουραστεί να διαβάζουν τις περιπέτειες του Brexit και ότι «ένας από τους παλιότερους, ισχυρότερους, πιο τακτοποιημένους καπιταλισμούς παγκοσμίως δεν ξέρει τι του ξημερώνει τις επόμενες μέρες ή βδομάδες».

Στα πλαίσια μιας περιορισμένης «φιλελευθεροποίησης», η χούντα, που κυβερνά την Ταϊλάνδη μετά το πραξικόπημα του 2014, οργάνωσε εκλογές.

Ενάντια στη συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ

Η εικόνα σε δύο από τους ισχυρότερους καπιταλισμούς της Ευρώπης το τελευταίο διάστημα αποτυπώνει με τον πιο εμφατικό τρόπο τα φαινόμενα κρίσης στην ήπειρο.

Οκτώ χρόνια μετά την έκρηξη των εξεγέρσεων της Αραβικής Άνοιξης το 2011, η κατάσταση στην περιοχή δείχνει ζοφερή στα μάτια πολλών.

Ιρλανδία:
Οι οικογένειες των νεκρών της «Ματωμένης Κυριακής» (όταν Ιρλανδοί διαδηλωτές δολοφονήθηκαν από το βρετανικό στρατό στις 30 Γενάρη του 1972 στο Ντέρι της Β. Ιρλανδίας) ζητούν επί δεκαετίες δικαίωση. Τελικά, για τα αιματηρά γεγονότα καταδικάστηκε… ένας στρατιώτης. Θα ήταν ίσως υπερβολή να απαιτήσει κανείς να αποδοθεί πραγματική δικαιοσύνη –δηλαδή να τιμωρηθεί το… βρετανικό κράτος. Αλλά η αθώωση 16 άλλων στρατιωτών και μια απόφαση που βρήκε μόνο έναν ένοχο για τέτοιο οργανωμένο μακελειό είναι πρόκληση. Στο μεταξύ, η κυβέρνηση θα πληρώσει τα δικαστικά έξοδα του καταδικασμένου στρατιώτη και δήλωσε ότι «έχουμε προφανώς χρέος σε εκείνους που υπηρέτησαν με θάρρος για να φέρουν την ειρήνη στη Βόρειο Ιρλανδία»…

Στις 22 Φλεβάρη ξέσπασε ένα κύμα διαδηλώσεων στην Αλγερία, ενάντια στην απόφαση του Μπουτεφλίκα να διεκδικήσει μια 5η θητεία στις εκλογές. Ο 82χρονος Μπουτεφλίκα κυβερνά από το 1999, ενώ από το 2013, που υπέστη εγκεφαλικό, δεν εμφανίζεται σχεδόν ποτέ δημόσια. Η αφορμή των διαδηλώσεων ήταν ένα ηθικό-αυτονόητο ζήτημα, ότι «δεν είναι σε θέση να μας κυβερνά».

Το Σουδάν ζει τη δική του εξέγερση ενάντια στη δικτατορία του Ομάρ Μπασίρ από τις 19 Δεκέμβρη. Πρόκειται για μια δυσφορία που επίσης είχε εκδηλωθεί στο παρελθόν (με μεγάλες διαδηλώσεις το 2013) και προειδοποιούσε για το σημερινό ξέσπασμα. Αυτό αποτελεί την πιο παρατεταμένη αμφισβήτηση του καθεστώτος Μπασίρ αφότου κατέλαβε την εξουσία πριν 30 χρόνια.

Στις 14 Μάρτη εκτοξεύτηκαν δύο ρουκέτες από τη Γάζα προς το Τελ Αβίβ. Η Χαμάς, αλλά και η Ισλαμική Τζιχάντ, δεν ανέλαβαν την ευθύνη κι επιπλέον πήραν πολιτικές αποστάσεις («εκτός εθνικής συναίνεσης η εκτόξευση ρουκετών σε αυτή τη συγκυρία»). Ενώ ο ισραηλινός στρατός ισχυρίστηκε ότι μάλλον επρόκειτο για ατύχημα που συνέβη κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης των ρουκετών, ένας ισχυρισμός που δεν έχει διαψευστεί από κανένα.

Εθνικιστική σύγκρουση δύο πυρηνικών δυνάμεων

Αλγερία:
Η απόφαση του Μπουτεφλίκα να διεκδικήσει μια 5η θητεία στις ερχόμενες εκλογές στην Αλγερία πυροδότησε ένα κύμα διαδηλώσεων, που αιφνιδίασε τους πάντες με το μέγεθός του. Ο 82χρονος Μπουτεφλίκα κυβερνά από το 1999. Το 2013 υπέστη εγκεφαλικό κι έκτοτε δεν εμφανίζεται σχεδόν ποτέ δημόσια. Πίσω από το απλό (και εύλογο) αίσθημα ότι «δεν είναι σε θέση να κυβερνά», η εναντίωση στην υποψηφιότητά του στρέφεται κυρίως ενάντια σε άλλους. Τους οικονομικούς βαρόνους και το στρατό, που κυβερνούν τη χώρα και «προβάλουν» τον Μπουτεφλίκα όσο δεν βρίσκουν διάδοχο που να εγγυάται την ομαλή συνέχεια της κυριαρχίας τους. Σε «γράμμα» του που κυκλοφόρησε, δεσμεύτηκε να μην ολοκληρώσει τη θητεία του, αν επανεκλεγεί, και να δρομολογήσει μια «Εθνική Συνδιάσκεψη» για πρόωρες προεδρικές εκλογές. Το καθεστώς μάλλον έτριξε από την ένταση των διαδηλώσεων και τώρα κερδίζει χρόνο για να βρει διάδοχη λύση…

Η «πολιορκία» συνεχίζεται

Το Σάββατο 2 Μάρτη, για 16η κατά σειρά εβδομάδα, τα κίτρινα γιλέκα ήταν πάλι στους δρόμους των γαλλικών πόλεων, ενώ για 16η επίσης εβδομάδα τα κυβερνητικά φερέφωνα της Γαλλίας και οι δημοσιογραφικοί τους αναμεταδότες διαπιστώνουν την κάμψη και εξάντληση του κινήματος.

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές παραιτούνταν επτά βουλευτές του Εργατικού Κόμματος, έχοντας ενσωματώσει στην κριτική τους όλη την προπαγάνδα των μεγάλων καπιταλιστικών κέντρων ενάντια στην ηγεσία του κόμματος.

Ιταλία:
Στις τοπικές εκλογές στην περιφέρεια Αμπρούτσο, οι κυβερνητικοί εταίροι της Ιταλίας κατέβηκαν χωριστά. Η Λίγκα έδειξε τις προτιμήσεις της, συμμαχώντας με τους νεοφασίστες Φρατέλι Ντ’ Ιτάλια (στέλεχός τους πήρε τη θέση του Γερουσιαστή της Περιφέρειας) και ό,τι έχει απομείνει από τη δεξιά Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι. Απέδειξε επίσης σε πραγματική κάλπη την δημοσκοπική τάση που δείχνει ότι η Λίγκα είναι πλέον ισχυρότερη από τους Πέντε Αστέρες, κάνοντας τον υπάρχοντα κοινοβουλευτικό συσχετισμό των δύο κομμάτων «ξεπερασμένο». Οπότε, με τις εκτιμήσεις για την οικονομία να είναι δυσοίωνες, άρχισε η φημολογία για πρόωρες εκλογές το καλοκαίρι, όπου ο Σαλβίνι θα επιχειρήσει να απαλλαγεί από τον σύμμαχό του και να οργανώσει μια ακροδεξιά «φυγή προς τα μπρος». Αυτό άλλωστε εισηγείται και οργανώνει παρασκηνιακά εδώ και μήνες, ο «σκοτεινός πρίγκιπας» της παγκόσμιας ακροδεξιάς, ο πολυπράγμων ΣτιβΜπάνον…

Μετά την καταψήφιση του προϋπολογισμού από τη Βουλή, ο πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ, ανακοίνωσε πρόωρες εκλογές στις 28 Απρίλη.

Η συνάντηση των Πούτιν-Ερντογάν-Ρουχάνι στο Σότσι της Ρωσίας επιβεβαίωσε τον «συντονισμό» των τριών δυνάμεων που έχουν ρόλο πρωταγωνιστή στο μέλλον της Συρίας.

Η  προσβολή κάθε κοινής λογικής (που όμως προειδοποιεί για ανησυχητικές εξελίξεις) συνεχίζεται στο υφέρπον πραξικόπημα στη Βενεζουέλα.

Ισπανικό Κράτος:
Σε βαθιά κρίση μπαίνει το Podemos στο Ισπανικό Κράτος. Ο Ερεχόν, πρώην «δεξί χέρι» του Ιγλέσιας αυτονομήθηκε πλήρως από την αριστερή συμμαχία για να προωθήσει έναν δικό του εκλογικό σχηματισμό στην Περιφέρεια της Μαδρίτης. Η ενέργεια είχε πανεθνικό αντίκτυπο και θεωρείται προάγγελος ευρύτερων εξελίξεων. Ο Ερεχόν διαφοροποιείται από τα δεξιά, προωθώντας μια «φαρδυπλατιά» αντίληψη ως απάντηση στην «στενότητα» του Ποδέμος. Ο Ιγλέσιας τελευταία είχε στραφεί από το «λαός εναντίον κάστας» σε μια ρητορική «Αριστεράς εναντίον Δεξιάς», μόνο που ως «Αριστερά» αντιλαμβάνεται και προωθεί τη συμμαχία με τους σοσιαλδημοκράτες του πρωθυπουργού Σάντσεθ. Η αντικαπιταλιστική πτέρυγα των Ποδέμος κάνει λόγο για βαθύτερα προβλήματα (πέρα από τη σημερινή διαμάχη Ερεχόν-Ιγλέσιας) που αναδεικνύουν ότι το προϋπάρχον πολιτικό σχέδιο του Ποδέμος φτάνει στα όριά του…

Σ το περασμένο φύλλο της «Ε.Α.» παρουσιάσαμε την υποδειγματική προετοιμασία της απεργίας των εκπαιδευτικών του Λος Άντζελες. Η δουλειά που έκανε το σωματείο τους αποδείχθηκε πολύτιμη. Είχαν απέναντί τους ένα Συμβούλιο Εκπαιδευτικής Περιφέρειας που έχει (κυριολεκτικά!) εξαγοραστεί από μια συμμαχία δισεκατομμυριούχων με στόχο να απαξιώσει την παιδεία ώστε να ιδιωτικοποιηθεί.

Τ ο «πρελούδιο πραξικοπήματος» στη Βενεζουέλα εξελίσσεται με εξοργιστικά ξεδιάντροπες μεθόδους, που δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα. Ένα πρωί, ο πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης, Γκουαϊδό, αυτοανακηρύσσεται μεταβατικός πρόεδρος της χώρας! Για να δικαιολογήσει την ενέργειά του, ισχυρίζεται ότι η εκλογή Μαδούρο στην προεδρία της Βενεζουέλας μερικούς μήνες πριν ήταν παράνομη.

Εμείς, τα Κίτρινα Γιλέκα … συναντιόμαστε στις 26 και 27 Γενάρη στη «Συνέλευση των Συνελεύσεων», που έφερε κοντά περίπου 100 αντιπροσωπείες, που απάντησαν στην έκκληση των Κίτρινων Γιλέκων από το Κομερσί.

Το κείμενο του οποίου αποσπάσματα παρουσιάζουμε εδώ, υπογράφουν προσωπικότητες (οικονομολόγοι, φεμινίστριες αγωνίστριες, ιστορικοί κ.ά.), κοινωνικές συλλογικότητες όπως η Attac, η συλλογικότητα «Εκπαιδευτικοί και ερευνητές σε αλληλεγγύη με τα Κίτρινα Γιλέκα», η Πανεθνική Συλλογικότητα για τα Γυναικεία Δικαιώματα, η αντιρατσιστική «Συλλογικότητα αλήθεια για τον Αντάμα» (σσ: ο Αντάμα Τραορέ είναι θύμα αστυνομικής βίας), το ίδρυμα Κοπέρνικος, κάποια εργατικά σωματεία, αλλά και πολιτικές οργανώσεις όπως το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (NPA), η ΚΟ της Ανυπότακτης Γαλλίας, το Ensemble, το Κόμμα της Αριστεράς (PG), το Οικολογικό Κίνημα, η «Ελευθεριακή Εναλλακτική» κ.ά.

Μ ε τη 12η Πράξη, το Σάββατο 2 Φλεβάρη, τα Κίτρινα Γιλέκα συμπλήρωσαν 84 μέρες κινητοποίησης και δράσης στις λεωφόρους, τις διασταυρώσεις εθνικών οδών, τα διόδια και τις πόλεις της Γαλλίας.

Γ ια το 2018 το ποσοστό ανεργίας κυμάνθηκε γύρω στο 4% ή και λιγότερο. Εάν τόσοι πολλοί άνθρωποι μπορούν να βρουν δουλειά, ποιο είναι το πρόβλημα;

Ε ίμαι δασκάλα και συνδικαλίστρια στο Λος Άντζελες για 18 χρόνια. Για το μεγαλύτερο διάστημα αυτών των χρόνων έχω εργαστεί στις γραμμές μιας προοδευτικής συλλογικότητας (τώρα αποκαλούμενη Union Power), αγωνιζόμενη να μεταμορφώσω το Σωματείο μας προς ένα νέο οργανωτικό μοντέλο, με ένα όραμα κοινωνικής δικαιοσύνης.

Από τις 14 Γενάρη, 34.000 εκπαιδευτικοί στο Λος Άντζελες βρίσκονται σε απεργία διαρκείας.

Για έναν «φεμινισμό του 99%»

Διασπάσεις σε όλα τα στρατόπεδα